Weer even thuis :-)

Vrijdag hebben we een rustig dagje gehad in Puerto López. Leuke plaats, genoeg te zien en te beleven. We zijn nog met een motortaxi naar Los Frailes geweest, onderdeel van een National Parque. Een beschermd stuk natuurgebied waar ook een strand aan grenst, met adembenemende uitzichten. Ik was gisteren aardig te pakken genomen door de zon op de boot (bewolking is verraderlijk…) dus ben een beetje uit de zon gebleven vandaag. Al ging dat natuurlijk niet op het strand. Ik ben dus in het plaatselijke hutje gaan zitten en heb genoten van de omgeving. Ook was een klim naar boven, waar je een prachtig uitzicht had over het gebied.
Terug in Puerto López nog wat door het plaatsje gelopen en genoten van de zon en de muziek die je overal om je heen hoort, heerlijk!

Na het eten zijn we al gauw naar de busterminal gegaan en de rit naar Quito mocht van mij beginnen. Ik had zin om iedereen weer te zien hier! De reis verliep zeer voorspoedig en tot mijn verbazing was ik om 05.00 ’s ochtends al in Quito. Wanneer je uit de bus stapt, word je nog net niet vastgepakt door de taxichauffeurs. Ik heb er maar eentje gekozen die er wel betrouwbaar uitzag :-) Alleen vroeg ik me achteraf af of het wel een echte taxichauffeur was, want hij reed met zijn gewone auto… Maar hij heeft me keurig bij het hostel afgezet en zelfs gewacht tot ik binnen was. Dat vond ik toch wel fijn, want ook hij zei dat het gevaarlijk was op straat rond deze tijd.

In het hostel kreeg ik meteen een kamer en ben vrijwel meteen gaan slapen. Drie uurtjes later alweer klaarwakker dus Lorijn gebeld. Ik wist dat ze vandaag met een aantal amigos naar Papallacta gingen, naar de hot springs. Tegen 11 uur was ik weer bij Familia Saa’Sosa en ik werd zeer hartelijk ontvangen; ik werd flink geknuffeld. Ik was ook erg bij om iedereen weer te zien. Voor mij inmiddels vertrouwde gezichten en het voelde wel even als thuiskomen.
Samen met Mette en Lorijn richting de bakker voor verse broodjes en de wandeling zette zich voort richting het park, waar we de anderen zouden zien.

We gingen met zijn achten (waaronder twee Ecuadoriaanse jongens die de weg wisten, altijd handig!) richting de trolleybus. Je kunt voor 0,25 cent reizen en uitstappen waar je wilt. Wij moesten naar het eindstation Quitumbe (grootste busterminal van Quito), om vervolgens kaartjes te kopen naar Papallacta. De reis zou zo’n twee uur duren, dus dat zag ik wel zitten (ik had vannacht immers al heel wat uurtjes erop zitten). Onderweg veel verteld met Andy (een Amerikaanse jongen). Ik kende hem van Yanapuma, de Spaanse school. Wederom adembenemende uitzichten. Ik heb al veel verschillende landschappen voorbij zien komen in Ecuador, maar dit was wederom erg bijzonder. De ohhh’s, ahhh’s en waaauws bleven komen :-)
De bus heeft er uiteindelijk 4 uur over gedaan, maar door de mooie uitzichten maakte me dat eigenlijk niks uit. Met zijn achten zijn we in een jeep gestapt. We waren het liefst in de laadklep gaan zitten, maar dat mocht niet. Dus dat was proppen geblazen.. we werden letterlijk gestapeld haha!

Flinke rit naar boven, richting de hot springs. Eerst even gegeten, heerlijke vis met een soort van friet, rijst en gebakken banaan (foto is speciaal voor jou Axel). Daarna omkleden en het was inmiddels al erg koud. Brr..snel het water in wat aangenaam warm was. Er waren vijf baden, drie hete en twee ijskoude. Afwisselend gebadderd, maar het warme water had zeker mijn voorkeur. Tijd om naar huis te gaan, we moesten immers nog een eind. Helaas waren er boven geen taxi’s of jeeps die ons naar beneden konden brengen, dus dan maar lopen. Het was zoooo koud en super donker. Daar loop je dan, in Ecuador, op je slippers, koud, bergen om je heen en zo nu en dan kom je stukjes bewoonde wereld tegen. Het had wel wat. We zijn maar dicht tegen elkaar aan gaan lopen, om onszelf een beetje op te warmen. Beneden het winkeltje ingedoken voor wat snacks en toen was het wachten op de bus. ‘Busje komt zo’, was hier niet bepaald van toepassing… ongeveer een uurtje moeten wachten en toen richting Quito. De terugreis verliep zeer snel. In minder dan twee uur stonden we weer in Quito. Taxi richting hostel en slapen maar. Het was inmiddels na middernacht.

Vandaag is Lorijn bij me ingetrokken haha! Vannacht slapen we op mijn kamer, want morgenavond vertrekken we richting Bahía de Caraquez. Vandaag zijn we weer gaan fietsen en nog lekker genoten van alles wat er toen was in het park. Het was werkelijk prachtig weer vandaag.

Mijn volgende verslagen zal ik schrijven vanuit de jungle, tenminste als er stroom en internet is. Vlak voordat ik er vorige week kwam, hadden de mensen 3 maanden zonder elektriciteit gezeten… hopelijk is het nu echt goed gemaakt en hebben we die luxe in ieder geval wel!

Tot snel!

Liefs,
Esther