Phu Quoc en de motoboys

Na het emotionele verslag wil ik iedereen bedanken voor alle reacties. Het geeft me een heel fijn gevoel dat zoveel mensen met mij en mijn familie meeleven.

Ik wil toch nog even kort vertellen hoe ons tripje Phu Quoc was, voordat
ik het vreselijke nieuws kreeg.

We zijn dinsdagnacht (27 juli) om iets voor 3 opgehaald. Mieke was aan het ijsberen, want de taxi was voor haar gevoel veeeeeeeel te laat! Om 3 uur zaten we in ons busje. Super koud! Na een lange hobbelweg van 3,5 uur, kwamen we aan in Rach Gia waar we tot kwart voor 8 op de boot moesten wachten. Pfff, lekker zitten op de houten banken: NOT. Van deze bank op een comfortabele stoel in de boot, alleen nog kouder dan in de bus. Het was ook een hobbelige tocht door het mooie weer buiten…regen regen en nog eens regen.

Op Phu Quoc aangekomen word je bijna besprongen door mensen die je maar al te graag naar het Duong Dong willen brengen. Moet je bij mij doen… zo opdringerig… dus we hebben deze guys links laten liggen en hebben twee motoboys (jaja zonder ‘r ‘ want ze schrijven en zeggen het hier verkeerd :) ) uitgezocht, die ons op een normale manier aanspraken, die ons naar ons hostel hebben gebracht. Ik heb de eerste 20 minuten wel krampachtig achterop gezeten, omdat de wegen hier niet verhard zijn, behalve dé hoofdweg. En wat heet verhard…allemaal stukken uit de weg en plaatselijk dus niet meer verhard. Scooters, auto’s en vrachtwagens rijden hier ook door elkaar, alleen is de weg erg smal. Vaak dus met de ogen dicht en tanden op elkaar wanneer er weer tegenliggers kwamen wanneer we ook aan het inhalen waren… Maar we waren goed aangekomen in ons hostel. We hadden een klein huisje aan zee. Overal spleetjes en kiertjes, golfplaten dakje en een vochtig matrasje; wat wil je nog meer? We waren doodmoe van de reis en zijn in onze hangmatjes voor ons huisje in slaap gevallen. Daarna een flinke wandeltocht naar het centrum (zo’n 40 minuten), waar we een heerlijke Sin Tho (soort fruitmilkshake) hebben gedronken, het stadje Duong Dong hebben bekeken en de Night Market hebben bezocht. Op tijd naar bed, want donderdag (28 juli) moesten we om 9 uur achterop de scooter zitten om het zuidelijke deel van het eiland te bezichtigen.

Onze motoboys stonden stipt op tijd met een big smile voor onze crib. De zon scheen, dus we stapten vol goede moed achterop. 10 minuten later reden we in een stortbui. Leuk hoor, op onverharde wegen met rood zand. Eerste stop: pearl farm. Erg toeristisch. Ging vooral om parels te verkopen aan hebberige toeristen. Mieke en ik maakten ons meer zorgen om de aanhoudende harde regen. 15 minuten later weer op de scooter gestapt en wederom een gigantische bui over ons heen gekregen. We stonden op het punt om ons terug te laten brengen. Maar gelukkig niet gedaan door onze enthousiaste chauffeurs. Thi (Miekes crosser) zei dat het niet meer lang zou regenen en hij had gelijk. Tweede stop: Coconut Prison. Erg aangrijpende afbeeldingen en ruimtes waar de Zuid Vietnamezen de Noord-Vietnamezen (Vietcongstrijders) gevangen hielden en op gruwelijke wijze martelden (de Zuid-Vietnamezen o.l.v. de Amerikanen). Alleen al tussen die prikkeldraad lopen…

Onze derde bezichtiging was An Thoi Port; een vissersplaatsje waar veel bootjes liggen, waar arme vissers wonen en de kost verdienen. Vroeger was dit het economische hart van Phu Quoc waar mensen hun waar ruilden voor vis en omgekeerd.

Daarna gingen we naar Sao Beach; mooi wit zandstrand en een prachtige zee. De zon liet zich vanaf dit moment ook zien. Gelukkig ook lekker droog gehad tot nu toe. Af en toe een drupje. Lekker gegeten. Daarna onze lazy boys uit de hangmat wakkergeschud en het gehobbel ging weer verder. Prachtige plaatjes. Thy (mijn driver) reed keurig (zoveel mogelijk) om de kuilen met plassen heen. Miekes boy keek niet zo nauw.. haar benen zagen eruit! Thy was blij dat ik hem hier een compliment over gaf. Hij sprak amper Engels overigens. Rustige en beetje verlegen jongen.

Vervolgens gingen we naar Ham Ninh Fishing Village. Prachtig lange baai opgereden, een stuk de zee in als het ware. En meteen door naar Tranh stream; mooie waterval. Leuke klim naar boven met herkenbare paadjes van mijn vorige reis in Costa Rica.
De volgende bezichtiging was vlakbij: Hung Long Tu Pagoda. Een kort bezoekje; tempel met een aantal Boeddhabeelden.

De laatste twee stops waren in aantocht: peppergarden en the fish sauce processing house. Het laatste bezoek hadden we van mij over mogen slaan. Wat een lucht! Niet te harden! Zelfs met de neus dicht moest ik kokhalzen.

Nadat we onze dagboekjes in bed hadden bijgewerkt, kwam het vreselijke bericht uit Nederland… Zie verslag 'Erik'.

Knuffel,
Esther