Toetoeeeettt

Lieve allemaal!

Allereerst bedankt voor alle leuke reacties!!!


Gisteren (10 juli)rond half 5 aangekomen in Can Tho. Een busreis van alles bij elkaar 4,5 uur. Beetje geslapen. Onderweg gigantisch geschrokken. De buschauffeur toeterde zo hard, dat ik uit mijn eerste echte slaap gerukt werd…Mieke stelde me gerust dat hij alleen wilde dat de brommers aan de kant gingen.. Het toeteren is echt een hobby hier, vreselijk irritant. Het krioelt hier werkelijk van het verkeer, alles door elkaar, regels hebben ze nog nooit van gehoord!

Phuong heeft ons eerst rondgeleid door het huis. Een enorm huis, drie verdiepingen, beneden: keuken, woonkamer/fietsenstalling, badkamer. 1e verdieping 3 slaapkamers en een badkamer. 2e verdieping een slaapkamer, badkamer en dakterras. Het klinkt misschien mooier dan dat het is haha. Het is groot, vrij schoon, maar het krioelt van rondvliegende beestjes, gekko’s en we hebben al een paar enorme, écht enorme kakkerlakken gezien en gedood. Ik kon alleen maar springen en angstig toekijken terwijl Phuong ze met een bezem te lijf ging. Mieke had de insectenverdelger gepakt en begon te spuiten. Vreselijke ervaring..daardoor durven we niet op de bank, omdat er eentje tussen de zitting uitkwam. Douches zijn eenvoudig, klein straaltje water. Haren wassen is voor mij een heel karwei.

Om 17 uur kwamen Alice en Isa van de Pagoda. Ze waren vreselijk ontdaan en hadden even moeite om over te schakelen op de komst van ons, wat begrijpelijk is. Ze hebben heerlijke fruitshakes gemaakt en toen hebben we kennisgemaakt. Gezellige meiden die al het een en ander hebben meegemaakt hier en ons dus al kunnen voorbereiden op wat komen gaat.

Om 19.30 uur zijn we gaan uit eten met Phuong. We hebben te horen gekregen naar welke projecten we worden gestuurd. Het City Orphanage, Thien An (weeshuis/school), Pagoda (weeshuis), Charity hospital en het Language centre. Dit laatste project heeft Phuong zelf opgezet en hij vroeg ons of we misschien nog een extra project wilden doen. We gaan ervoor en kijken wel hoe het bevalt.

Eenmaal thuis eigenlijk direct in bed gaan liggen. Van slapen is de eerste drie uur weinig gekomen; de geluiden, de vreselijk drukkende warmte en het idee dat er kakkerlakken zijn, bevorderde mijn rust niet echt. Uiteindelijk mijn iPod aangezet en muziek geluisterd tot ik in slaap viel. Uiteindelijk best goed geslapen, tot half 8. Opgestaan, voorzichtig naar beneden (bang wat we aantroffen), maar de kust bleek veilig. Met zijn vieren ontbeten en daarna op de fiets het centrum in. Vandaag dus lekker vrij gehad.

Nog een reden om niet meteen goed te slapen…Het huis moet super super super goed worden afgesloten, damn… Ze houden het goed in de gaten hier. Vuilnis wordt uitgeplozen, onze schuifdeur (over de hele breedte van het huis, eigenlijk een ijzeren hek) is hier een paar dagen geleden uit de voeg gerukt. Vandaag kwamen we thuis en was er op ons balkon gespeeld met ons hangslot. Zelfs als je thuis bent, kun je niet maar één hek dichtmaken, maar moet je ze echt beiden sluiten om er zeker van te zijn dat niemand binnen kan komen. Niet echt een veilig gevoel dus. Ook ‘s nachts balkondeur dicht en alleen het raampje open (daar zitten nog tralies voor).

Fietsen in de stad…..sowww makkelijker gezegd dan gedaan! Tussen de vrachtwagens, auto’s, wandelaars en mega veel brommers/scooters!! Gewoon fietsen heb ik vandaag geleerd, dan gaan ze vanzelf aan de kant of remmen ze af. Vanavond trouwens even een mondkapje kopen, want dat is hier geen overbodige luxe. Samen naar een markt geweest. Geuren waren herkenbaar uit Thailand, maar de geur van de kaas was echt verschrikkelijk!
Fruit gekocht, simkaartje gekocht zodat we onderling gemakkelijk kunnen bellen. Nog niet echt aan de prijzen en de munteenheid gewend. Je ziet hier hoge prijzen, maar in werkelijkheid kost het eigenlijk niks. 1 euro is ongeveer 30.000 dong.

Boodschapjes gedaan bij de Metro (bij ons Makro), terug naar huis en toen werden Mieke en ik opgehaald door Phuong om kennis te gaan maken op het eerste project van morgenvroeg: Thien An. Phuong op zijn scooter en wij op de fiets erachteraan, want we moeten morgenvroeg immers ook alleen.
Wat een vriendelijke kinderen. In totaal zitten er zo’n veertig kinderen daar. We krijgen morgen een groepje van 8 kinderen die we Engelse les moeten geven. Morgen even kijken wat het niveau is. Verder nog kennisgemaakt een klein groepje weesjes van 2 en 3 jaar. Ook een babytje van een paar maanden...zo schattig!
Van 8.00 uur tot 9.00 uur geven we Engelse les, van 9.00 uur tot 10.00 uur gaan we met de kinderen spelen en van 10.00 uur ot 11.00 uur gaan we naar de allerjongsten.
Dus morgen vroeg op, om half 8 op de fiets zitten. Een stukje door het centrum en daarna fietsen we langs de Mekong een hele mooie omgeving in. Een paar bruggetjes over en uiteindelijk komen we bij het weeshuisje.

We zijn trouwens een echte attractie hier. De mensen weten niet hoe onbeschaamd ze je aanstaren!! Ik heb nog geen andere westerse mensen hier gezien, dus blijkbaar zijn we heel interessant….



Veel liefs,
Esther