Living the dream!

Inmiddels ben ik alweer vier weken onderweg in Nieuw Zeeland. De eerste dagen heb ik Auckland afgestruind voor een huurauto/camper. Onbetaalbaar in het hoogseizoen hier, of ik had na Nieuw Zeeland en Fiji naar huis moeten komen haha.
Bleef over: reizen met de bus. Niet m'n eerste keuze, maar het is weer eens wat anders dan met de auto rondreizen en alles zelf uitzoeken.
Ik heb, voordat Jo arriveerde in Auckland, de busreis en onze tourtjes geregeld. Verder Auckland zelf een beetje verkend. Niet erg indrukwekkend, maar gelukkig wel twee keer gaan salsa dansen :-)

Zaterdag 11 januari zijn we in de Stray bus gestapt. Samen met vele andere backpackers. Het was wel even wennen hoor. Je zit toch in een bepaald regime. Je kunt niet echt je eigen tijd indelen, tenzij je van de bus afstapt en in een bepaalde plaats een langere tijd wilt blijven. Als je dat doet, moet je een plaats reserveren in een volgende bus, die je naar de volgende bestemming brengt. We hebben een 'max' pas. Vanaf Auckland tot helemaal in het zuiden op het Zuidereiland. De maxpas laat je in 24 dagen heel Nieuw Zeeland zien. Wij hebben meerdere dagen te besteden in NZ, dus kunnen we op leuke plekken besluiten langer te blijven.
Het slapen in hostels op meerpersoonskamers, het iedere dag inpakken van al je spullen en het meeslepen van je voedselvoorraad horen allemaal bij het backpackersleventje dat ik nu leid. Alvast een voorproefje voor mijn vier maanden Azië zullen we maar zeggen...
In het begin zag ik er vooral tegenop om met de bus te gaan reizen. We zijn zo onze vrijheid gewend door Mientje, maar het heeft ook veel voordelen, o.a.:
- je hoeft zelf je route niet uit te zoeken
- je komt sowieso langs alle highlights
- je ontmoet heel veel mensen
- je slaapt op plekken die je zelf misschien niet zo snel had uitgezocht (maar toch een erg leuke ervaring zijn)

Noordereiland
We hebben al vele mooie plekjes op Noordereiland gezien. Prachtige natuur; wat is het groen hier! Vele watervallen, bossen, bergen zien we zo'n beetje dagelijks.
We hebben in Tongariro Nationaal park helaas niet 'de mooiste eendaagse wandeling van de wereld' kunnen doen, i.v.m. Het zeer slechte weer in de bergen. We gaan op de terugweg naar Auckland nog twee nachtjes daar slapen om te kijken of we dan de wandeling wel kunnen doen. Het schijnt een zware, maar prachtige wandeling te zijn. Ik ben benieuwd...
We hebben een nacht doorgebracht bij een Maori familie. Erg leuk om meegemaakt te hebben. Ritueel welkom geheten, gedanst en gegeten. Voor het slapen gaan familieverhalen, voelde net alsof ik weer op kamp was haha. Oké, het was ietwat toeristisch, maar dat hoort er soms nou eenmaal bij helaas. Lake Aniwhenua en Waitomo behoren ook tot mijn favoriete plekken op het Noordereiland. Verder vond ik Wellington de moeite waard, erg leuk en gezellig stadje.

Zuidereiland
Per ferry zijn we naar het Zuidereiland gevaren. Inmiddels al vele nieuwe mensen leren kennen en al verschillende 'busdrivers' gehad met elk hun (eigen)aardigheden, o.a.: 'Postie', die een waardeloze organisatie had en geen drie woorden achter elkaar kon zeggen zonder 'uhm' te zeggen. 'Sparrow', topwijf die geen vraag teveel was en alles goed voor elkaar had. 'Splash', aparte gast die wel erg van een drankje en een feestje houdt en die dat op deze manier perfect kan combineren.
Doordat je met verschillende bussen reist (omdat je langer op een bepaalde plaats blijft), leer je veel nieuwe mensen kennen die je gedurende je reis steeds weer tegenkomt, of waarmee je gewoon constant onderweg bent. We hebben de eerste nacht met Lieke op een kamer geslapen en sindsdien eigenlijk onafscheidelijk. We hebben samen al veel gezien en gedeeld. Het klikt heel goed tussen ons drietjes.

Hoogtepunten van het Zuidereiland tot nu toe zijn mijn skydive van 16500 ft, Abel Tasman NP, met de helikopter naar de Franz Josef Glacier en daar drie uur wandelen, Milford Sound en Mt Cook en alle prachtige wandelingen waar ik ontzettend van geniet.

De skydive was in één woord waanzinnig! Wat een belevenis, wat een enorm gevoel van vrijheid! Een vrije val van 200 km/uur en dat 70 seconden lang. Heerlijk! Wat een fantastisch uitzicht boven Abel Tasman NP.
De Franz Josef Glacier was ook schitterend, maar ik liep er ook met een dubbel gevoel. Over 10 jaar bestaat deze gletsjer niet meer door de opwarming van de aarde. Waterstroompjes liepen naar beneden en dat vond ik best pijnlijk om te zien. Dat is ook de reden we met de helikopter erheen moesten. Voorheen kon je erheen wandelen. Maar goed, toch genoten van dit mooie stuk natuur. Flink ingepakt drie uur lang gelopen, waauw!
Milford Sound.... Tja wat moet ik daarover zeggen? Overweldigend mooi, onbeschrijfelijk gewoon. Ik heb letterlijk met mijn mond open gestaan toen we met de bus aankwamen en met de boot gingen varen. De allereerste keer in Nieuw Zeeland dat ik echt perplex stond van de natuur! Immense bergen, ontelbare watervallen, de wateren... Zoals ik al zei: onbeschrijfelijk, want woorden schieten eigenlijk te kort (zie foto's...).
We hebben gisteren met dolfijnen kunnen zwemmen. Onze buschauffeur Gullin (top vent die zich niet aan net boekje houdt en je daardoor de meest speciale plekjes liet zien) wist een stukje strand waar een dolfijnenfamilie vaak te vinden was. En ja hoor, we hadden geluk. De zee was ijskoud, maar ik had er best een tintelende huid voor over hoor. Prachtig hoe de beestjes tussen ons door zwommen en speelden; gratis en voor niks :-)

Verder was Queenstown een mooi stadje. Prachtig meer, kraakhelder lichtblauw water (wat door heel Nieuw Zeeland wel opvalt), leuke mensen, lekker op stap, 's wereldberoemdste 'Fergeburger' gegeten. Hier heb ik ook 3,5 paardgereden tussen de bergen, door rivieren en meren, op een ex-racepaard.... Nou hij wilde wel tempo maken, heerlijk! Op deze plek zijn scenes van de films 'Lord of the rings' en 'The Hobbiton' opgenomen. Er was zelfs een stukje land eigendom vandaag Queen Elizabeth van Engeland. Heb ik weer even meegepikt :-)

Nog twee weekjes te gaan in Nieuw Zeeland en wat ga ik nog veel zien. Ik ben blij dat ik dagelijks in mijn dagboek schrijf, want het lijkt echt een droom waarin ik leef en waarvan ik eigenlijk álles wil onthouden en opslaan. Ik ben 5 maanden onderweg en ik heb gelukkig nog heel wat maandjes voor de boeg, want 'I'm living the dream'... En dat besef ik maar al te goed!

Dikke kus,
Esther