Outbackadventures and more...

Hi mates!

We zijn dinsdag 8 oktober vertrokken vanuit Adelaide Hills richting Port Augusta, waar de outbacktocht dan echt ging beginnen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik na deze eerste dag wel dacht, o jee, dit wordt een hele lange en saaie weg. Maar daar kwam ik op dag twee en de rest van de twee weken echt van terug. Ondanks dat je op een eindeloze weg rijdt, vallen steeds andere dingen op. De woestijn heeft meerdere gezichten heb ik ontdekt. Wildlife was ook volop aanwezig zoals bijvoorbeeld kangoeroes, dingo's, gieren en reptielen. Verder staat de outback bekend om de biljoenen vliegen (en nee, ik overdrijf niet), die je het leven zuur maken zodra je een voet buiten de auto zet. Dus lekker rustig buiten ontbijten en lunchen was er niet bij. Na zonsondergang zijn ze weg en kun je even bijkomen :-)

Het is wel vreemd om zo van de buitenwereld afgesloten te zijn, geen bereik met de telefoon, laat staan internetverbinding. Maar ondanks dat, voelde ik me niet alleen. Dat kwam ook omdat al het verkeer elkaar begroet, om te controleren of nog alles goed gaat. Zo stonden we een keer zonder benzine, 6 km voor het tankstation en hadden we het geluk dat een echtpaar uit Engeland mij wel even naar het tankstation wilden rijden. We hadden er net zo goed nog een paar uur op kunnen wachten, of gaan lopen. Maar dat is met deze temperaturen ook niet echt te doen in de brandende zon.
Verder hebben we Uluru, Kata Tjuta en de Kings Canyon uitgebreid onder de loep genomen. Geweldige indrukken opgedaan! Zonsopgang en zonsondergang bij Uluru meegemaakt, omdat je dan de veranderende kleuren van de berg het beste kunt waarnemen. De 10,6 km wandeltocht om Uluru heen gelopen, met een paar liter water op zak. We hebben trouwens tijdens de zonsondergang gekookt en op onze campingstoeltjes met uitzicht op Uluru 'gedineerd'. Gewoon pasta hoor :-)
Kings Canyon was ook prachtig. 6 km, 3 uur klimmen en klauteren op een belachelijk hete dag. We hebben onderweg nog water gekregen van een ranger. Maar het was het meer dan waard.
We douchen tegenwoordig ook weer iedere dag. Bij verschillende 'rest areas' (gratis), staan tonnen regenwater. We vullen ons tien liter kannetje, kraantje opendraaien, boven je hoofd houden (tevens een goede work out ;) ) en douchen maar. Heerlijk!

In Alice Springs liepen we verbaasd rond. Hoe kan er in the middle of the desert ineens een stad opduiken met alle voorzieningen? Eindelijk weer boodschappen doen, thuisfront bijpraten en Mientje laten opslepen... Lang leve de wegenwacht waar we ons bij aangesloten hebben. En een geluk dat we even in een centrum waren... Als dit een paar honderd kilometer eerder was gebeurd, hadden we niet eens kunnen bellen... Mientjes benzinepomp was kapot en ze reed weer als een tierelier. Verder vond ik Alice niet zo geweldig. Dat kwam vooral door de ruziemakende, rondzwervende, stinkende en boos kijkende aboriginals. Niet echt een gezellig sfeertje.
Na Alice hebben we de bewoonde wereld weer achter ons gelaten en vertrokken we richting Darwin, dat was nog zo'n 1500 km. Onderweg in het Elsy Natinal Park in Mataranka in natural springs gezwommen (waar we overigens alleen waren!) en de rondspringende walibi's tussen de palmbomen geobserveerd. Verder waren hier super veel vleermuizen.
Daarna verder gereden via Katherine richting Litchfield National Park waar we wederom bij prachtige watervallen hebben gezwommen. Daarna op naar de westkust van Australië. Mientje had het na 9000 km toch weer even moeilijk en besloot ermee te stoppen. Het was inmiddels donker (we rijden normaal niet in het donker i.v.m. koeien en kangoeroes langs en op de weg) en waren op de vlucht geslagen voor rare gasten op de vorige rest area die na zonsondergang met zaklampen weer terugkwamen. Ze hadden ons voor zonsondergang daar gezien, (kwam even een 'random person' voorbij in the middle of nowhere, met een hond. Liep daar wat rond te observeren en ging weer weg, te voet!) Beetje vreemde situatie, voelde niet goed, dus hebben we ons boeltje gepakt. 70 km verder was Mien er klaar mee, eerst lichten uit, ik heb nog een stuk met de zaklamp geschenen en uiteindelijk viel alles uit. Uhm... Geen bereik met de telefoon... Dus gewapend met m'n zaklamp naar de truckersparkeerplaats die god zij dank 500 meter verderop was. Zij hebben ons met hun vrachtwagen naar de parkeerplaats gesleept. We hebben nog wat drankjes gekregen en het was erg gezellig :-) Om 5.30 hebben ze ons weer de weg op geholpen en Mien heeft het tot het volgende plaatsje, 30 km verderop gered. Wegenwacht gebeld, drie uur later stonden we op een caravanpark (betaald door wegenwacht) in de wetenschap dat de twee autobedrijven dicht waren ivm weekend en met een beetje pech moesten de onderdelen uit Perth komen, 2500 km hier vandaan... In Fitzroy Crossing was er naast het mooie zwembad voor de plaatselijk aboriginal community niks te doen, daar was het trouwens ook te warm voor. Het was zo'n 45 graden. Slapen lukte eigenlijk nauwelijks. Maar het goede nieuws was dat de automonteur het onderdeel dat we nodig hadden uit een andere auto had weten te halen en dat we dinsdag al weg konden i.p.v. vrijdag, jippie! Leuke mensen ontmoet ook weer hier! Maar zoals de Australiër zegt: 'no worries mate', en we maken van elke situatie toch iets positiefs.

Op naar Broome, 500 km verder. Het landschap ziet er weer anders uit. Een stuk met baobab bomen, vlak landschap met echt enorme weiden, zo ver je kunt kijken en zoveel koeien had ik nog nooit bij elkaar gezien! Verder langs heel veel bosbranden gereden, erg indrukwekkend, we werden er stil van.
Hier in Broome staan een paar leuke uitjes op het programma en daarna door naar onze volgende wwoof-plekken in de buurt van Perth, maar daarover een andere keer meer!

Bedankt voor al jullie leuke reacties! Erg leuk om te lezen en weten dat er zoveel mensen met me meeleven en meereizen!

Kussie,
Essie uit Aussie