First wwoof-place

In mijn vorige verslag vertelde ik dat we op zoek zouden gaan naar een wwoof-plekje. Zo gezegd, zo gedaan.
We zijn er een middagje voor gaan zitten, wat telefoontjes gepleegd en jawel hoor, drie keer is scheepsrecht en bij het derde adres mochten we zelfs meteen komen!

Wij hadden er zin in en Mientje ook, op haar tempo gingen we Adelaide Hills in (waaauw), op weg naar ons nieuwe 'thuis'.
We kwamen tegen 18:30 uur aan en we konden meteen aanschuiven, jippie! Eten en dan bedoel ik écht eten, niet het backpackerskostje dat we klaarmaken op ons kookstelletje in de camper. Een heerlijke pasta met een of andere roomsaus, verse kruiden én vlees, yummie, zeker omdat ik dat al weken niet had gegeten!

We hebben de afgelopen twee weken in een heel leuk gezin (vader Marc, moeder Sarah, Daisy 17 en Harry 11 ) gezeten in Adelaide Hills. Ze hebben, zoals ze zelf zeggen, 'een klein stuk land' van zo'n 5,5 hectare. Verder zijn er drie honden, 6 paarden, wat kippen en allerlei andere grote en kleine huisdiertjes...brrr...
Onze taken waren vooral het onderhouden van het land: onkruid wieden, zo'n 50 bomen snoeien, compost zeven, paarden verzorgen (en paardrijden!), schuur verven, andere schuur opruimen, beetje veel meehelpen in het huishouden (vergelijkbaar met het huishouden van Jan Steen, dus altijd iets te doen hihi...) en dat allemaal in ruil voor een lekker bed, warme douche, heerlijk eten, lekkere wijntjes, internet en de gezelligheid van een 'thuis' :-)

Verder hebben we een dag gewerkt op de bloemenkwekerij (55 hectare) van goede vrienden van de familie. Natuurlijk wilden we daar wel 'even gaan uithelpen'. Wie had van tevoren gedacht dat we 's avonds compleet gesloopt op de bank zouden liggen. We hebben daar van 9:30 tot 17:30 uur gewerkt met 10 minuten pauze...
Ik heb (samen met Ange, de bazin) bloemen geknipt, héél veel bloemen (aanhangwagens vol, die ik vervolgens met de quad weer naar de schuur mocht crossen :) ), tot mijn handpalm blauw was en de nodige blaren had. Vervolgens mocht ik aan de lopende band gaan staan. Al die bloemen die we geknipt hadden moest ik een voor een in een bakje leggen (ook goed kijken of de kwaliteit van de bloem goed was). Deze machine zorgde ervoor dat de bloemen op maat/gewicht gesorteerd werden. Na dit langdurige klusje, mocht ik naar een andere lopende band om van al die uitgesorteerd bloemen bosjes van 10 stuks te maken. Deze moest je op de lopende band leggen (kwam ook weer nauwkeurig) en de machine sneed elk bosje op lengte en bond er een elastiekje om.
Op zich was het een leuke ervaring... De volgende keer dat ik een bos bloemen koop, weet ik hoeveel werk dat heeft gekost.
We werden hartelijk bedankt en we zouden morgen betaald krijgen. Nou prima, we hadden zo veel werk verricht, dat moest wel wat opleveren.

De dag erna hebben we overdag vrij gehad, want 's avonds zouden we meehelpen op een sponsoravond van de plaatselijke voetbalclub. We mochten de hapjes en drankjes verkopen. Veel vriendelijke mensen ontmoet. Als afsluiter bij de bloemenmensen nog een wijntje gedronken en ons loon van gisteren opgehaald...
Ik werd er niet echt vrolijk van.... We hebben maar liefst $30 gekregen voor deze slopende lange dag (€23). En dan ook nog eens met de wetenschap dat je normaal op $20 dollar per uur mag rekenen hier.. Tevens vroegen ze of we nog eens wilden komen... Uhmmmm nope...

In het gezin Anderson hebben we het ontzettend naar onze zin gehad. Er werd iedere avond uitgebreid gekookt, waardoor we vaak pas tegen 20 uur aten, maaaaaar onwijs lekker, o.a.: aardappelschotel, groene en rode curry, borrito's, couscous, gepofte aardappels, ui en biefstuk uit de oven en ga nog maar even door. Toetjes ook hand-made, zoals: chocolade crêpes met aardbeien, slagroom en bosvruchtenkwark, rabarber/appel-kruimeltaart uit de oven. En zelfs toen de kinderen het toetje niet goed genoeg vonden, is vader om 20:30 uur nog naar de winkel in het dorp gereden om ingrediënten voor een chocoladepudding uit de oven te halen. Die werd dan ook nog even last minute gemaakt.
Verder hebben we veel dinertjes (we kunnen een receptenboek beginnen :-P) gehad bij familie en vrienden en daardoor veel mensen ontmoet die her en der in Australië wonen of die via via weer mensen kennen. We werden spontaan uitgenodigd om langs te komen als we in de buurt zouden komen tijdens onze roadtrip, dus we hebben weer wat adresjes erbij!
Super gezellig allemaal, echt fijn om weer in een thuissituatie te zitten.

Toch gaan we ons veilige nest weer verlaten en vertrekken we morgen richting Alice Springs... So Outback, be prepared, we're on our way!!

Kussie Essie