Bye Bye!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
04 Augustus 2011 | Vietnam, Can Tho
Zondag hebben het schooluitje met de kinderen van Thien An gehad. De kinderen hadden hun mooiste kleding aangetrokken.
Het was een lange dag. We zijn eerst een uurtje in het museum van Can Tho geweest. Het ging over Can Tho in de oorlog. Alles was in het Vietnamees, dus we hebben er niet heel veel van opgestoken…
Daarna naar de CoopMart. Een soort overdekt winkelcentrum met op de derde etage een gamehal. Helaas moest hier alles betaald worden, dus de kinderen hadden daar weinig te doen. Ze gaan hier natuurlijk niet al een spaarcentjes insteken. We zijn in totaal 4 uur hier geweest. Ik ben denk ik wel op elke vierkante centimeter geweest. Pff wat waren wij blij dat we gingen. Op naar de overkant van de straat. De boekenwinkel. Ook hierboven een andere winkel (speelgoedwinkel en een soort mediamarkt). Ook hier hadden de kinderen naar mijn idee niet veel te doen. Ja zich vergapen aan mooi speelgoed dat ze toch niet kunnen kopen. Ze hebben daarna een boekje uitgekozen en zijn lekker gaan lezen. Helaas geen Engelstalige boeken, dus wij hebben een Sin Tho (soort milkshake) gedronken boven in het restaurant. Daarna hebben we met de hele groep gezellig gegeten in een restaurantje in een of ander steegje. Erg gezellig.
Vanavond was de laatste avond van Alice en Isa hier in Can Tho. We zijn gezellig uit gaan eten in buurt en hebben een soort tapas gegeten, maar dan op zijn Vietnamees. Ook twee vissen uitgezocht die ter plekke werden gevangen en bereid. Daarna hebben Mieke en ik Alice een taart gegeven, want ze was 2 augustus jarig. Phuong van Charity Hospital is nog langs geweest om afscheid te nemen.
Maandagochtend zijn Alice en Isa vertrokken. Toen waren er nog maar twee. Maandag zijn we op pad gegaan om mijn donaties te besteden. Daarover heb ik al een verslag geschreven.
Dinsdag 2 augustus hebben we weer lesgegeven aan de kinderen van Thien An, blijft leuk. Ze hebben tekeningen van zichzelf gemaakt voor mijn leerlingen in Wessem! Groep 6 had namelijk zelfportretten gemaakt voor de Vietnamese kindjes en nu neem ik deze gemaakte zelfportretten weer mee naar Nederland. Ze vonden vooral de klassenfoto erg interessant.
’s Middags mijn donatie gaan brengen bij het Charity Hospital. 1.000.000 VND, want ik had vernomen dat Thien An nog wel wat schriftjes, pennen en dat soort dingen kon gebruiken voor het nieuwe schooljaar. Dus daar heb ik ook nog flink wat voor gekocht.
Omdat we toch in het Charity Hospital waren, werden we natuurlijk meteen uitgenodigd om te blijven eten. Heerlijk gegeten! Het zijn zo’n lieve mensen daar. Ze zorgen ervoor dat je niks tekort komt en dat je de hele tijd moet lachen. Na het eten geholpen met het verdelen van de rijst, we waren nu toch daar.
’s Avonds zijn we gaan uiteten met Phuong en Mr. Ahn. Wat een lieve man is Ahn toch. Hij is 55 jaar en wil zo graag Engels leren en spreken. Het kost veel moeite hem te verstaan, maar hij blijft proberen.
Woensdag 3 augustus naar City Orphanage geweest. Vooral wondjes schoongemaakt en afgeplakt. Kinderen lopen daar met lelijke wonden en er wordt weinig aan gedaan.. Met de kleintjes geknoemeld en gespeeld. Volgens ons waren er vandaag minder baby's, dus even nagevraagd. Volgens Mr. Phuong zijn er een paar baby's geadopteerd, dus dat is goed!
Daarna snel naar huis om te douchen.
Om 17.10 uur zaten we in de kerk om voor Erik te bidden. De mis bleek om 18.00 uur te beginnen. In Nederland was het toen 13.00 uur, dus precies de tijd dat ook de uitvaart van mijn neef Erik begon. Dat was een mooie gedachte. Het was een mooie mis met veel zang. Bij één liedje had ik het heel moeilijk. Het besef dat je zo ver weg bent, terwijl je eigenlijk bij je familie wilt zijn. Ik had het verhaal voor Erik bij me en heb het in gedachten, tijdens de mis, aan hem voorgelezen. Het was een fijn idee dat mijn verhaal ook voorgelezen werd door Immy in Nederland. We hadden twee glaasjes met witte kaarsjes meegenomen en die hebben de hele tijd voor ons op de bank gebrand.
Ik vond het fijn om naar de kerk te gaan met Mieke. Zo kon ik mijn gedachten een beetje op een rijtje zetten en mijn emoties even de vrije loop laten gaan. Na de mis stroomde de kerk meteen leeg. Ik wilde eigenlijk nog even blijven zitten, maar de lichten gingen meteen uit en de deuren gingen dicht. Daarom hebben we de kaarsjes thuis nog eens aangestoken en nog over de mis en over Erik en mijn familie gesproken.
Rond 21 uur kwam Phuong binnenvallen met lekkernijen van zijn familie. Het was vooral erg zoet en plakkerig. Het zouden zijn laatste twee avonden in Can Tho zijn, omdat hij vrijdag naar zijn familie vertrekt. Hij wil deze of volgende maand naar Australië, om daar te studeren. Zijn zus woont ook daar. Ik ben benieuwd of hij ook daadwerkelijk vertrekt. Dus er waren wat vrienden langsgekomen om samen wat te drinken. Of wij ook mee wilden komen. Dat hebben we gedaan en het was leuk om mee te maken. Leuke vrienden, ze waren erg gastvrij. We zijn weer netjes thuis afgezet, natuurlijk per scooter.
Vandaag de laatste werkdag! Toch wel een vreemd gevoel. We hebben de laatste Engelse les gegeven, de spulletjes afgeleverd en ze waren er erg blij mee. De kinderen van Thien An hebben nog een liedje voor ons gezongen en we zijn flink geknuffeld voordat we gingen. We hebben ook nog een prachtige zonnehoed/waaier gekregen als bedankje.
Vammiddag op weg naar het City Orphange met tien blikken proteïnepoeders voor de baby’s. Daar kunnen ze 5 maanden mee vooruit, dus dat is een fijne gedachte. We hadden bananen meegenomen voor groep 1 en 3. Ze hebben gesmuld. Ik had vandaag een moeilijke eter. Ze had constant epileptische aanvallen en spuugde alles weer uit...over me heen en in mijn gezicht. Ik ben een uur bezig geweest met een bakje eten. Boven bij groep 4 een domper. We mochten niet met de kleintjes spelen, omdat ieder moment de politie kon komen om alles te controleren. (We hadden Mr. Phuong even gebeld om alles te vertalen, want er werd weer wat tegen ons gesnauwd). Schijnheilig hoor, nu moest natuurlijk alles in een keer perfect in orde zijn en mocht er vooral geen speelgoed gevonden worden. Of erger nog: gasten (wij dus..). We gingen met tegenzin weg, dit is niet het afscheid zoals we ons dat hadden voorgesteld. We mochten niet eens afscheid nemen van de kleintjes...
Vanavond onze spullen pakken en morgenvroeg om 9.00 uur in de bus richting Ho Chi Minh City. Daar hebben we nog twee dagen samen. We hebben al een aantal dingen gepland die we daar willen gaan doen, maar daarover later meer.
Vanavond nog wat eten met Phuongy en daarna nog een Sin Tho drinken.
Zondagochtend vlieg ik naar Hanoi om de laatste twee weekjes door te brengen. Vanaf dat moment reis ik alleen verder...
Dikke kus,
Esther
Het was een lange dag. We zijn eerst een uurtje in het museum van Can Tho geweest. Het ging over Can Tho in de oorlog. Alles was in het Vietnamees, dus we hebben er niet heel veel van opgestoken…
Daarna naar de CoopMart. Een soort overdekt winkelcentrum met op de derde etage een gamehal. Helaas moest hier alles betaald worden, dus de kinderen hadden daar weinig te doen. Ze gaan hier natuurlijk niet al een spaarcentjes insteken. We zijn in totaal 4 uur hier geweest. Ik ben denk ik wel op elke vierkante centimeter geweest. Pff wat waren wij blij dat we gingen. Op naar de overkant van de straat. De boekenwinkel. Ook hierboven een andere winkel (speelgoedwinkel en een soort mediamarkt). Ook hier hadden de kinderen naar mijn idee niet veel te doen. Ja zich vergapen aan mooi speelgoed dat ze toch niet kunnen kopen. Ze hebben daarna een boekje uitgekozen en zijn lekker gaan lezen. Helaas geen Engelstalige boeken, dus wij hebben een Sin Tho (soort milkshake) gedronken boven in het restaurant. Daarna hebben we met de hele groep gezellig gegeten in een restaurantje in een of ander steegje. Erg gezellig.
Vanavond was de laatste avond van Alice en Isa hier in Can Tho. We zijn gezellig uit gaan eten in buurt en hebben een soort tapas gegeten, maar dan op zijn Vietnamees. Ook twee vissen uitgezocht die ter plekke werden gevangen en bereid. Daarna hebben Mieke en ik Alice een taart gegeven, want ze was 2 augustus jarig. Phuong van Charity Hospital is nog langs geweest om afscheid te nemen.
Maandagochtend zijn Alice en Isa vertrokken. Toen waren er nog maar twee. Maandag zijn we op pad gegaan om mijn donaties te besteden. Daarover heb ik al een verslag geschreven.
Dinsdag 2 augustus hebben we weer lesgegeven aan de kinderen van Thien An, blijft leuk. Ze hebben tekeningen van zichzelf gemaakt voor mijn leerlingen in Wessem! Groep 6 had namelijk zelfportretten gemaakt voor de Vietnamese kindjes en nu neem ik deze gemaakte zelfportretten weer mee naar Nederland. Ze vonden vooral de klassenfoto erg interessant.
’s Middags mijn donatie gaan brengen bij het Charity Hospital. 1.000.000 VND, want ik had vernomen dat Thien An nog wel wat schriftjes, pennen en dat soort dingen kon gebruiken voor het nieuwe schooljaar. Dus daar heb ik ook nog flink wat voor gekocht.
Omdat we toch in het Charity Hospital waren, werden we natuurlijk meteen uitgenodigd om te blijven eten. Heerlijk gegeten! Het zijn zo’n lieve mensen daar. Ze zorgen ervoor dat je niks tekort komt en dat je de hele tijd moet lachen. Na het eten geholpen met het verdelen van de rijst, we waren nu toch daar.
’s Avonds zijn we gaan uiteten met Phuong en Mr. Ahn. Wat een lieve man is Ahn toch. Hij is 55 jaar en wil zo graag Engels leren en spreken. Het kost veel moeite hem te verstaan, maar hij blijft proberen.
Woensdag 3 augustus naar City Orphanage geweest. Vooral wondjes schoongemaakt en afgeplakt. Kinderen lopen daar met lelijke wonden en er wordt weinig aan gedaan.. Met de kleintjes geknoemeld en gespeeld. Volgens ons waren er vandaag minder baby's, dus even nagevraagd. Volgens Mr. Phuong zijn er een paar baby's geadopteerd, dus dat is goed!
Daarna snel naar huis om te douchen.
Om 17.10 uur zaten we in de kerk om voor Erik te bidden. De mis bleek om 18.00 uur te beginnen. In Nederland was het toen 13.00 uur, dus precies de tijd dat ook de uitvaart van mijn neef Erik begon. Dat was een mooie gedachte. Het was een mooie mis met veel zang. Bij één liedje had ik het heel moeilijk. Het besef dat je zo ver weg bent, terwijl je eigenlijk bij je familie wilt zijn. Ik had het verhaal voor Erik bij me en heb het in gedachten, tijdens de mis, aan hem voorgelezen. Het was een fijn idee dat mijn verhaal ook voorgelezen werd door Immy in Nederland. We hadden twee glaasjes met witte kaarsjes meegenomen en die hebben de hele tijd voor ons op de bank gebrand.
Ik vond het fijn om naar de kerk te gaan met Mieke. Zo kon ik mijn gedachten een beetje op een rijtje zetten en mijn emoties even de vrije loop laten gaan. Na de mis stroomde de kerk meteen leeg. Ik wilde eigenlijk nog even blijven zitten, maar de lichten gingen meteen uit en de deuren gingen dicht. Daarom hebben we de kaarsjes thuis nog eens aangestoken en nog over de mis en over Erik en mijn familie gesproken.
Rond 21 uur kwam Phuong binnenvallen met lekkernijen van zijn familie. Het was vooral erg zoet en plakkerig. Het zouden zijn laatste twee avonden in Can Tho zijn, omdat hij vrijdag naar zijn familie vertrekt. Hij wil deze of volgende maand naar Australië, om daar te studeren. Zijn zus woont ook daar. Ik ben benieuwd of hij ook daadwerkelijk vertrekt. Dus er waren wat vrienden langsgekomen om samen wat te drinken. Of wij ook mee wilden komen. Dat hebben we gedaan en het was leuk om mee te maken. Leuke vrienden, ze waren erg gastvrij. We zijn weer netjes thuis afgezet, natuurlijk per scooter.
Vandaag de laatste werkdag! Toch wel een vreemd gevoel. We hebben de laatste Engelse les gegeven, de spulletjes afgeleverd en ze waren er erg blij mee. De kinderen van Thien An hebben nog een liedje voor ons gezongen en we zijn flink geknuffeld voordat we gingen. We hebben ook nog een prachtige zonnehoed/waaier gekregen als bedankje.
Vammiddag op weg naar het City Orphange met tien blikken proteïnepoeders voor de baby’s. Daar kunnen ze 5 maanden mee vooruit, dus dat is een fijne gedachte. We hadden bananen meegenomen voor groep 1 en 3. Ze hebben gesmuld. Ik had vandaag een moeilijke eter. Ze had constant epileptische aanvallen en spuugde alles weer uit...over me heen en in mijn gezicht. Ik ben een uur bezig geweest met een bakje eten. Boven bij groep 4 een domper. We mochten niet met de kleintjes spelen, omdat ieder moment de politie kon komen om alles te controleren. (We hadden Mr. Phuong even gebeld om alles te vertalen, want er werd weer wat tegen ons gesnauwd). Schijnheilig hoor, nu moest natuurlijk alles in een keer perfect in orde zijn en mocht er vooral geen speelgoed gevonden worden. Of erger nog: gasten (wij dus..). We gingen met tegenzin weg, dit is niet het afscheid zoals we ons dat hadden voorgesteld. We mochten niet eens afscheid nemen van de kleintjes...
Vanavond onze spullen pakken en morgenvroeg om 9.00 uur in de bus richting Ho Chi Minh City. Daar hebben we nog twee dagen samen. We hebben al een aantal dingen gepland die we daar willen gaan doen, maar daarover later meer.
Vanavond nog wat eten met Phuongy en daarna nog een Sin Tho drinken.
Zondagochtend vlieg ik naar Hanoi om de laatste twee weekjes door te brengen. Vanaf dat moment reis ik alleen verder...
Dikke kus,
Esther
-
04 Augustus 2011 - 06:25
Carin:
hoi Esther toeval bestaat volgens mij niet meer en dus heeft het tijdstip voor de dienst zo moeten zijn en is het denk ik een mooi emanier van afscheid geweest
je familie kan maar trots op je zijn hoe je hier mee omgaat
mijn complimenten
het is echt een reis met een lach en een traan geworden
ik hoop dat je geplande vakantie je vooral veel mooie herinneringen zullen gaan opleveren
nogmaals dank voor je steun voor ons kleine meissie en ik zou zeggen tot in Wessem
gr Carin -
04 Augustus 2011 - 07:29
Antoinette En Peter:
Hoi Esther. Aller eerst fijn om te horen dat je bij ons was tijdens de mis van Erik.We hebben ook aan jou gedacht. Immy heeft je verhaal aan Erik mooi over gebracht wat waren we trots op jou en haar.Ook op je moeder kunnen we trots terug kijken ,wat ze allemaal mee heeft gedaan en geregeld. Je moet het maar allemaal kunnen.24 uur per dag. Wat dat betreft heeft ze het voor Erik en de rest van de fam: mooi voor mekaar gebracht om samen lief en leed te delen en te zorgen dat alles mooi was geregeld We zijn SUPER TROTS op je mam Groetjes Geniet nog lekker van je tijd daar. groetjes Antoinette en Peter -
04 Augustus 2011 - 10:35
Rob En Immy:
Heey Esther,
Wat fijn om te horen dat je het zo goed kan vinden met Mieke,en dat je daar veel steun aan hebt.
Toeval bestaat niet,alles gebeurd met een reden. Dat de tijden zo goed als overeen kwamen.
Rob zegt: Dikke pluim voor Immy,wat heeft zij heeft betekend voor de fam. en voor jou en pap en mam, door de mooie brief van jou aan fam Spreeuwenberg voor te lezen in de kerk.
Het bidprentje van Erik staat bij ons thuis. Hartverwarmend om te lezen dat jullie van het gedoneerde geld uit Nederland,toch zoveel voor de plaatselijke kinderen/bewoners. Wat een paar honderd euro al niet kan doen.
Immy zegt: Inderdaad Esther probeer hier in Nederland maar eens om 18 paar schoenen te kopen voor 70 euro,Hahaha...
We wensen jou veel sterkte en probeer er nog van te genieten. Je betekend heel veel voor andere mensen,en we horen alleen maar positieve reacties daar over. Kom op meid!
Hou je taai!
Veel liefs, Rob & Immy
en een pootje van Boemer&Luna en een poot van Gonzo -
04 Augustus 2011 - 14:14
Henny:
Wat heb ik genoten van al je reisverhalen.
Het waren leuke en minder leuke verhalen en zeker emotionele verhalen.
Een tijd van een lach en een traan.
Ook ik ben je erg dankbaar dat je mieke al die weken hebt gesteund en ook wederzijds.
Een mooie vriendschap heb je hieraan overgehouden.
Ik wens je het allerbeste toe en geniet maar van je heerlijke 2 weken vakantie.
Oh ja, die pannenkoeken bakken bij ons familieweekned dat geld nog, dus als je zin hebt.
Of een heerlijke Vietnamees recept, dat is bij ons welkom.
Bedankt voor alles, ik zal het wel missen, maar ik heb je moeder nog, dan kunnen we nog nachten erover napraten.
Ik wens je al een behouden thuisvaart.
Heel veel groetjes Henny. -
05 Augustus 2011 - 00:36
Marlea:
Hoi Éther
ik zit in tam Coc met vietnamees comput van dâar vreemde tekens.
e hebben al vêl gezien hier en gaan vandaag lang fietsen tussen de rijstvelden. verheug me op de fiét tocht. Gisteren avond nog bij het naaien wezen kijken en de kids werden meteen aan het werk gezet was leuk om daar te zijn en dat ze je meteen wat willen leren.
groet Marlea -
05 Augustus 2011 - 08:37
Annemie:
Hoi Esther, wat heerlijk dat je zo veel met de donaties hebt kunnen doen en wat een mooie foto's weer. Ik hoop dat je nog twee fijne weken hebt en kunt genieten.
Liefs uit Zevenaar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
