Bahía de Caraquez y Puerto López

Muchas gracias voor de vele leuke, lieve, grappige en vele reacties. Dat doet me enorm goed. Ik kijk er altijd weer erg naar uit!!

In Canoa was niet veel te beleven. Net een uitgestorven plaatsje. Wel mooi en authentiek trouwens. We zijn dinsdagochtend na de les vertrokken.
Onze volgende stop was in Bahía de Caraquez. Ongeveer drie kwartier rijden van Canoa. We gingen naar Cerro Secco, naar de plek waar ik ook vrijwilligerswerk ga doen. Super leuk! In het begin moest ik wel even slikken…moet ik hier drie weken wonen?! Zo primitief ben ik het nog niet gewend. Bijvoorbeeld:
De ‘wc’ is met uitzicht op de jungle :-) Doorspoelen hoeft niet, gewoon een schep zand in het gat gooien en je bent klaar.
Mijn kamer heeft wel een raam, maar dat hoef je niet open te zetten, want bovenin rondom de kamer, kijk je zo naar buiten. Ramen in de keuken en badkamer ook niet, is allemaal open.
Douche is natuurlijk ijskoud. Dat water is opgevangen in een groot reservoir buiten. Dus spaarzaam zijn met water. Hihi, ik moest ook nog mijn haren wassen vandaag, maar ik was erg snel haha!

We hebben twee keer een tocht door de jungle gemaakt, wat een prachtige omgeving! Boh en de eigenaren weten zoveel van de natuur! Een Ecuadoriaanse man met zijn Zweedse vrouw, hebben dit alles opgericht, met hulp van vrijwilligers natuurlijk. Ze zorgen ervoor dat planten- en boomsoorten gekweekt worden en teruggezet in de natuur. Ook verkopen ze er een gedeelte van. Ze leven grotendeels van wat de natuur hen geeft.
Ook kennisgemaakt met de huisdieren. O.a. honden, kippen, haan, ezels (waarvan ik er meteen een mocht verzorgen, die had gevochten met een andere ezel, zielig!).
Vanuit de jungle loop je zo het strand op, echt geweldig. Ik zie ernaar uit om hier volgende week terug te komen. En dan kan ik er natuurlijk nog veel meer over vertellen.

Na een nachtje in de jungle zijn we woensdag weer de bus ingestapt (uiteraard na de Spaanse les). Een uurtje of 5 later kwamen we aan in Puerto López. Een zeer levendige kustplaats. Wat een wereld van verschil. Vanmorgen werd ik wakker door allerlei natuurgeluiden en hier is het een drukte van jewelste; muziek, verkeer, lokale mensen en uiteraard toeristen.
Voor vandaag (donderdag 13-07) had ik een trip geboekt naar Isla de la Plata (‘Zilvereiland). Wanneer je namelijk in Puerto López bent, moet je er zijn geweest, zegt iedereen. Zo ook mijn Lonely Planet. Omdat deze trip niet in mijn rondreis zat, heb ik dit zelf maar geregeld.

Het was een dagprogramma. Ongeveer 2 uurtjes met de boot richting Isla de la Plata. Onderweg humpback whales gespot. Wat een geweldig mooie ervaring. Ik kreeg er gewoon kippenvel van. Wat een prachtige dieren en wat lieten ze een kunstjes zien! Echt heel erg van genoten.

Op Isla de la Plata aangekomen, hebben we een wandeling gemaakt over het eiland van ruim 3 uur. Flinke klimmen, mooie uitzichten en hele aparte vogelsoorten gespot (o.a. een met blauwe voetjes!). Deze vogels komen ook op de Galapagos eilanden voor. Dus als je niet in de gelegenheid bent om hier naar toe te gaan (zoals ik), is dit dé oplossing. Er wordt ook wel gezegd dat dit eiland de kleine versie van de Galapagos is :-)

Na deze mooie tocht opnieuw op de boot gestapt, om even verderop het water in te gaan om te snorkelen. Mooie vissen gezien, maar de pret werd al snel verstoord. Een of andere vis, zwom tegen mij aan, of ik tegen hem, waarna hij een of andere stof afscheidde waar je een allergische reactie van krijgt. Ik kreeg in mijn zij en op mijn buik heel veel irritatievlekjes, zwol flink op en het brandde enorm! Beste remedie: er van af blijven en wachten tot de pijn wegtrekt… Het bleek waar, na twee uurtjes was het bijna helemaal weggetrokken.
Onderweg naar de kust weer een heleboel walvissen gezien. Ook nog een grote schildpad voorbij zien komen. De zee was erg ruw op de terugweg, dus ik waggel er nu nog een beetje van :P

Morgen gaan we weer samen op pad, naar Los Frailes. Een andere badplaats. Beetje chillen en zwemmen. Uiteraard eerst Spaanse les, de laatste van deze trip, althans de officiële dan haha. Want je blijft de hele dag door met de taal bezig en leren. Verstaan gaat echt steeds beter. Ook het praten gaat al wat beter, al blijft het zoeken naar woorden en het toepassen van de grammatica blijft lastig. De meeste mensen vinden het trouwens alleen maar fijn dat je de taal probeert te leren, dus ze helpen je al snel op weg.
Morgennacht weer met de nachtbus terug naar Quito, waar ik een leuk weekend op de planning heb staan met mis nuevos amigos.

Opvallend hier in Ecuador zijn trouwens de vele straathonden. Och germ, wat zou ik ze graag allemaal mee naar huis willen nemen… Ik kan er echt niet goed tegen. De hele dag zoeken ze naar eten, maar ook naar aandacht. Niemand kijkt naar ze om, echt niemand :’-(

Verder is het opvallend hoe klein de mensen hier zijn. Ik voel me groot hier, dat wil wel wat zeggen he? Oh ja, ik moet nog even antwoorden op de vraag hoe de Chicos hier zijn (hoezo nieuwsgierig ;-) ) Zij zijn dus vrij klein (uitzonderingen daar gelaten), vriendelijk, steken het niet onder stoelen of banken wanneer ze geïnteresseerd zijn (verlegenheid staat niet in hun woordenboek), velen kunnen érg goed dansen en er zitten ook wel mooie Chicos tussen jaaa haha!!
Nageroepen worden hier, schijnt overigens heel normaal te zijn. Het went nog niet echt hihi. In Bahía de Caraquez liepen we trouwens door het kleine dorpje dat dichtbij het reservaat ligt. Ik liep daar met mijn profesora en de mevrouw van het Cerro Secco, en zij schoten flink in de lach... Ik had natuurlijk wel door dat er geroepen werd (en flink, het potje voetbal werd er voor stilgelegd wehehe). Maar ze schenen ‘Reina’ te roepen. En wat dat betekent, moeten jullie maar even googlen :P

Besos,
Esther xx