Bienvenido en la Reserva Biológica Cerro Seco

Gisterochtend 06.00 uur aangekomen (na een lange hobbelige nachtrit zonder slaap) in Bahía de Caraquez en een kwartiertje later in Cerro (= top van de berg) Seco (droog). Bovenop een berg in de bush bush. Ik ben er vorige week al een nacht geweest, dus ik voelde me eigenlijk meteen weer thuis bij Marcello en Migaela. Lorijn en ik delen een kamer/hut samen met andere huisdieren, sowieso voor deze week, omdat er nog meerdere mensen een nachtje of wat een kijkje komen nemen in het reservaat.

Het droog tropische woud is 110 hectare groot en is van de eigenaar Marcello. Het is een biologisch reservaat aan de kust en alles draait om respect voor de natuur en de dieren in het woud. Zo maken ze hier o.a. gebruik van composttoiletten (een voor de heren en een voor de dames) en gaan ze erg zuinig om met opgevangen regenwater. Ze kweken zelf biologische groenten. Ook kweken ze planten, bomen, struiken, die ze terugzetten in de natuur of verkopen.

Gisteren zijn we meteen de kweekruimte ingedoken om mislukte kweeksels opnieuw klaar te maken voor een nieuwe poging. Dat betekende zeker 100 halve frisdrankflessen en zakjes in bakken met water vol laten lopen met water, terugplaatsen, vullen met zand. Vervolgens in ieder flesje/zakje één zaadje van een boomsoort doen, daarna elk zaadje onderstoppen met zand en zo nodig water geven. Een flink karwei waar we lang mee bezig zijn geweest. Nu maar hopen dat deze poging niet mislukt…

Verder zijn er twee honden hier; Lassie (moeder) en Grillo (zoontje van 8 maanden). Ze zijn het alarm van het huis, maar ook erg lief. Ook zijn er twee ezels, kippen, haan en natuurlijk alle andere moeilijk te identificeren huisdieren :-)

De leefruimte met keuken is helemaal open. Het eten is trouwens erg lekker, veel verse vis en groenten. Twee keer per dag warm eten, dat zal wel even wennen zijn.
Viezigheid veeg je overigens zo over het balkon naar beneden. Erg handig! Stroom en internet zijn sinds kort weer aanwezig. Hopen dat het zo blijft.
Een douche nemen betekent dat je dit het liefst zo snel mogelijk doet (handig met lang haar haha) en is uiteraard koud. Nou maakt dat niet zo veel uit, want het is hier erg warm overdag.

Vanochtend hebben we onze ochtendwerkzaamheden geleerd. We moeten een flink stuk het woud in om een soort gras voor de ezels ze gaan ‘hakken’ met een gigantisch mes. Een pittig karweitje. Vervolgens moet je met je baal gras weer teruglopen, het gras is erg scherp en we zaten al gauw onder de schrammen. Daarna terug voor een emmer water te halen voor de ezel die het verste weg staat. Zo nu en dan moeten ze ook verplaatst worden. Ze staan vast aan het touw, afzonderlijk van elkaar omdat ze anders ruzie maken. De andere ezel had weer wondjes. Deze keer van vleermuizen die hem hadden aangevallen vannacht. Een geruststelling is dat ze het niet echt voelen, omdat ze vleermuizen eerst een soort verdoving achterlaten. Daarna het kippenhok in om eieren te rapen, gras te brengen, voer bij te vullen en kijken of de stokken waarop ze slapen nog in orde zijn.
Ook hebben we vandaag kennisgemaakt op het plaatselijke schooltje dat ongeveer uit 20 leerlingen bestaat. Hier moeten we vanaf morgen dagelijks drie kwartier Engelse les gaan geven. Zo leren we ook meteen wat mensen kennen uit de gemeenschap. Een erg gezellig dorpje waar we een echte bezienswaardigheid zijn hihi.
Doorgelopen naar het stadje om groenten en fruit op de markt te kopen. Daar zijn we de plaatselijke school binnengelopen om een 125 jaar oude landschildpad te gaan bekijken die daar woont. De school is ook naar hem vernoemd. Hij zat nu tussen de kinderen op de speelplaats, omdat zijn verblijf een soort van gerenoveerd werd. Beetje zielig was het wel.

Bepakt en bezakt met groenten en fruit terug naar huis gelopen. Pff, zwaar met dit weer.

Vanmiddag hebben we surf-les! Ik heb in Costa Rica ook surf-les gehad en ik weet dat het best moeilijk is…maar ik heb er zin in!

Tot snel amigos!!

Kus,
Esther