Borneo

Het is op en top genieten hier.. Het reizen met Jolijn samen is heerlijk en uiteraard heel vertrouwd! Maar even terug naar het begin van m'n reis.

Ik ben vorige week donderdagnacht 1:00 uur lokale tijd aangekomen in Kuala Lumpur, waar Jo me vrolijk verwelkomde in 't hostel. Hier heb ik 2 jaar geleden ook een aantal nachten geslapen, dus ik kende de weg. Paar uurtjes geslapen en vrijdagochtend plannen gemaakt voor de komende week. Vlucht geboekt naar noord Borneo, Kota Kinabalu om van daaruit met de bus verder te reizen naar Sepilok.

Daarna met de metro richting de Batu Caves gegaan. Mooie grotten met allemaal Aziatische beelden. Daarna door naar een soort tempel, maar eerst moest je heelhuids langs alle aapjes zien te komen die 't best wel op toeristen hadden voorzien... wij hadden niks bij ons dus wij waren gelukkig niet interessant. Anderen werden belaagd: eten, drinken, petjes en dergelijke werden afgepakt..woeps!
Met de metro terug waar we aan de praat raakten met een local die ons vergezelde naar de Petronas towers. Ik vond dat ik daar zeker nog eens terug moest om met Jo wat kiekjes te maken! Daar nog een drankje gedaan en een lift (van een uur) naar het vliegveld geregeld om 3 uur 's nachts.. (uiteraard gratis :) ).

Op naar Maleisisch Borneo! Vlucht van 2 uurtjes naar het noorden van Borneo, provincie Sabah. Aangekomen op Kota Kinabalu en van daaruit de bus genomen naar het centrum. Daar in de stromende regen gezocht naar de terminal, maar tevergeefs.. taxi genomen naar de terminal die 7 km verderop bleek te liggen.. leuk hoor, verkeerde info krijgen: welcome to Asia!

Bus richting Sepilok bleek bijna te vertrekken, ticket kopen, rennen met alle bagage.. alsof we nog niet genoeg bekijks hebben :D Vijf uurtjes hobbelen, tukkies doen en af en toe je ogen dichtknijpen omdat de chauffeur het niet zo nauw neemt met de snelheid en veiligheid.. om vervolgens pardoes uit de bus gezet te worden met de boodschap dat we vanuit dat punt en lift moesten regelen naar de eindbestemming
Nou dat sta je dan, bus rijdt weg en wij barsten in lachen uit. Maar stukje gaan lopen langs de weg en al gauw stopte iemand. Accommodatie geregeld? Uhhh nee... oeps dat scheen toch niet zo'n slimme zet te zijn. Een meneer van het tweede guesthouse dat we probeerden, heeft wat telefoontjes gepleegd en een plekje voor ons gevonden. Onze laatste keus, want stond slecht aangeschreven in de Lonely Planet. Maar ja, wat anders? Nou ze krijgen van ons een dikke vette voldoende, prima accommodatie! Wellicht was het drie jaar geleden (bij het verschijnen van deze editie) minder qua hygiëne enzo, maar nu was het goed. Heerlijk rustig in de natuur, basic maar echt prima.

Heerlijk geslapen, vroeg op om naar het 'Orang utan rehabilitation centre' te gaan. Hier zitten ongeveer40 orang oetangs die zijn gered uit de handen van de mens. Ze worden teruggezet in de jungle zodra ze er klaar voor zijn. Ze leven hier ook vrij (als hun gezondheid dat toelaat), en kunnen ze gaan wanneer ze willen, want ze zitten gewoon in the forest. We hebben er een aantal kunnen spotten rond de canopy walk die is aangelegd. Ze hebben hier twee openingstijden van twee keer 1.5 uur, om ervoor te zorgen dat er rust heerst in the forest. Best een oke ervaring, maar je kon wel goed merken dat sommige orang oetangs best wel aan mensen gewend zijn. Dat vond ik minder. Dan vraag ik me af hoe zeer ze werkelijk worden klaargestoomd voor een echte uitzetting.

Na dit bezoek naar een rehabilitation centre gegaan voor Sun bears. Ook hier zaten er rond de veertig. De afgelopen 10 jaar zijn er 2 teruggezet in de jungle. Een groot aantal kan dus door hun trauma's niet meer teruggezet worden. Maar ook hier hebben ze een prima leven in redelijke vrijheid. Ze hadden gelukkig grote leergebieden. Heel erg leuk om ze te spotten en te observeren. Hoog in de bomen of chillings op de grond.
Hierna naar een rainforest gegaan vlakbij. Heerlijk gewandeld daar, maar oei oei wat was het warm...
's Avonds gegeten en vlucht geboekt naar Kuching in de zuidelijke provincie Sarawak.

Gelukkig waren we op tijd op het vliegveld want onze vlucht bleek toch niet geboekt te zijn.. na een hoop heen en weer geren toch nog last minute dezelfde vlucht kunnen boeken tegen een iets hogere prijs..

Aangekomen op Kuching met de taxi naar het centrum. Er gaan blijkbaar geen bussen van en naar het vliegveld. 'Top choice' hostel van Lonely Planet gezocht en daar konden we alleen terecht in een 10 persoons dorm. Oud en vertrouwd en stapelbedje delen met Jo. We hadden geen zin om met 35 graden rond te gaan zwerven op zoek naar iets anders. Plannen gemaakt voor komende dagen.
Dagje Bako National Park en dagje Longhouse village & orang utan centre en vervolgens door naar west Maleisië, Penang.

Vervolgens rondgelopen door de stad, verdwaald, en daardoor wel heel veel gezien hihi. 's Avonds aan de boulevard wat gegeten. Pikzwart broodje (hoort zo, speciale toevoegingen of zoiets) met een burger. Was goed te eten!

Vroeg opgestaan, bus naar rivier genomen waar we een gids hebben geregeld en in behoorlijk vol bootje werden gestopt richting het NP. Mooie boottocht langs een dorpje richting de open zee. NP zag er vanuit de zee al prachtig uit. Aan land was het geweldig. De gids was een leuke vent die erg gedreven was om ons genoeg wildlife te laten zien. Hij nam de tijd, liep rustig om alles goed te observeren en te beluisteren. We gingen off the beaten track, waar weinig tot geen andere mensen waren en konden zodoende in alle rust een hele checklist van wildlife afstrepen, o.a.: een groot aantal proboscis monkeys, silver leaf monkeys, een slang (sorry geen idee welke..), bearded pigs en 4 flying limua's (waarvan 1 oranje exemplaar, waar de gids nog meer foto's van maakte dan wij zelf). Het was erg zeldzaam om 'an orange one' te zien en ook nog eens 4 op 1 dag! Dit was ook zijn record haha. Moe, bezweet, maar voldaan terug naar Kuching. Kamer zat ondertussen vol, waaronder een Australische vrouw die de volgende dag met ons meegegaan is naar een longhouse village en een orang utan reserve.

Longhouses zijn eigenlijk gewoon huizen op palen. Het hele dorp (Annah Rais Longhouse) op een enorme verhoging van o.a. bamboe gebouwd en heeft één heel groot dak. Straatjes, steegjes, voordeuren; ze zijn allemaal via looppaden van bamboe te bereiken. Mooi en knap gemaakt! In het regenseizoen komt het water van de rivier erg hoog en blijft the village droog. Prachtig gemaakt. Heerlijk rondgewandeld, wat een serene rust. Bij de rivier gezeten, rivier overgestoken en genoten van de omgeving. Door naar Semenggoh Wildlife centre. Deze is 2 keer per dag 1 uur open. De orang oetangs leven hier volledig vrij en komen alleen als ze dat willen. Er werd ook gezegd dat je verwachting niet te hoog moest zijn, want het kan voorkomen dat ze zich niet laten zien in het uur dat je er bent.
Er zitten hier 26 orang oetangs, waarvan er 20 ook hier geboren zijn. Momenteel is er een troonruzie gaande tussen twee mannetjes. Deze twee zijn tevens gevaarlijk en mochten we die zien, moesten we strikt hun aanwijzingen opvolgen. Ja hoor, hebben wij weer.. nummer 2 van de troon kwam aanschommelen. Wat een gigantisch beest.. kippenvel, daar wil je geen ruzie mee.
Daarna stukje de jungle in om naar een uitkijkpunt te gaan. Daar lieten zich er nog 6 zien! Waauw, zo indrukwekkend. Maar wat is het voor sommige mensen toch lastig om stil te zijn.. wij zijn achtergebleven met een ranger en hebben hierdoor nog wat meer kunnen spotten. Wat een dag!!

Misschien herinneren jullie het je nog, maar de echte wilde orang oetangs heb ik twee jaren geleden mogen spotten tijdens een jungle tocht van een paar dagen door Sumatra. Dat was zo gigantisch gaaf, dat is natuurlijk niet te vergelijken met deze ervaringen. Toch blijft het zo'n geweldig dier om te zien.. dat je ze niet mag overslaan als je in de buurt bent van hun leefgebied.

In de avond.. regen regen en nog eens regen. Naar de overkant van de straat gerend, noodlesoepje gehaald, terug gerend (toch helemaal doorweekt..) en boven in de overdekte rooftop bar opgegeten. Tassen gepakt want we vliegen morgenvroeg (vandaag) terug naar Maleisië, Penang. Eilandje in het noordwesten. Vanuit hier gaat ons avontuur verder richting noorden, oosten en midden van Maleisië. We hebben de smaak weer te pakken!!

Poeh sorry, een lang verhaal, maar als je het tot het einde hebt gered om het te lezen.... Thanks for reading & until the next blog :)

xXx Esther

Foto's volgen!