Japan, een land vol schatten

Konishiwa!

Na m'n laatste verslag te hebben geplaatst ben ik met het Engelse stel op pad gegaan. Ze hadden me uitgenodigd om met hun mee te reizen richting Matsumoto, Kanazawa en Takayama. Zij hadden een accommodatie geboekt in Takayama i.v.m. hét festival van het jaar. Ik had dat al uit mijn hoofd gezet, omdat ik geen accommodatie had kunnen vinden. Laura en Adam hadden een drie persoons kamer, omdat een tante hen zou opzoeken. Dit ging niet door en dus hadden ze een plekje vrij, of ik meewilde. Uiteraard! Eerst twee dagen Matsumoto en twee dagen Kanazawa.

In Matsumoto hebben we de fiets gepakt en lekker rondgefietst. Zo dat was even raar, na 8 maanden weer op het 'fitske'. Heerlijk! We hebben het oudste houten kasteel van Japan gezien, werkelijk prachtig! Dit is tevens een van de vier kastelen die als nationale schat wordt bestempeld. Wederom waren we in deze plaats weer perfect op tijd, omdat hier de bloesems ook net uitkwamen. Verder hebben we hier een heerlijke, door de Lonely Planet aanbevolen, onsen uitgeprobeerd: goedgekeurd. Verder lekker gaan eten. Het bestellen ging ietwat moeilijk, omdat er alleen Japanse menukaarten waren. Dan maar iets van de plaatjes kiezen.

In Kanazawa had ik een eigen hotelkamertje! Ik heb er volop van kunnen genieten, want ik was ziekjes. Klein griepje te pakken. Na een dagje volledige rust, kon ik bepakt en bezakt mee richting Takayama.

Het festival was verdeeld over twee dagen: 14 en 15 april. Wij hebben 14 april meegevierd. Ze vieren dat de lente begint, bidden tot de goden voor een goede oogst en ze danken de goden voor het overleven van de winter. De hoofdattracties van dit festival zijn de 'Yatai' (festival floats) en de traditionele decoraties in het dorp.
De Yatai zijn eeuwenoud en heel goed onderhouden. Elke wagen heeft zijn eigen pop, die een verhaal vertelt aan de hand van muziek en zang. We hebben van drie wagens de pop in actie gezien tijdens een voorstelling. Leuk om mee te maken, maar ze nemen er de tijd voor zeg! Verder hebben we een processie gezien en kon je langs alle twaalf de wagens wandelen om ze van dichtbij te bekijken. Er zijn complete groepen die voor de wagens zorgen. Ze worden met de hand door het dorp gesleept. Wat een karwei!
Verder waren de straatjes mooi versierd, eetkraampjes in overvloed, op veel plekken was de 'Sake' pas gebrouwen (dat kun je zien aan de sakeballen die buiten worden gehangen). Het festival verloopt rustig, de Japanners genieten in stilte. Soms hoor je een oeh en ahh en that's it.

Na Takayama ging ik alleen verder. Ik ben begonnen met drie nachten Kyoto. Ik ben naar de bamboo grove in Arashiyama geweest, klein half uurtje met de trein vanaf Kyoto. Prachtig, vooral heel vroeg in de ochtend, omdat er toen nog bijna niemand was. Ik ben naar een Geisha show geweest, een heel aparte en mooie ervaring. Het reizen met de bus in Kyoto vond ik een stuk pittiger dan bijvoorbeeld het reizen met de de metro in Tokyo. Het busnetwerk was enorm, haltes niet duidelijk aangegeven, ontzettend veel lijnen en het overstappen verliep niet altijd gesmeerd... Maar ja ik ben overal aangekomen!

Na Kyoto ben ik vertrokken naar Nara. Ik sliep in een guest house op een 8 persoons dorm. Goed geslapen heb ik niet... Er lag iemand énorm hard te snurken! Verder een prima sfeer daar. Hele aardige, behulpzame en goed Engels sprekende eigenaar voor de verandering haha. Ik heb een fiets gehuurd en heb alle highlights gezien. De grote Boeddha en de tempel waar hij in staat was toch wel het hoogtepunt. Dit is overigens het grootste houten bouwwerk ter wereld.

Dag later weer bepakt en bezakt richting het station om de trein naar Koya San te nemen. Ik moet zeggen dat ik vaak verwonderde blikken krijg... Of het nou om de hoeveelheid bagage gaat, m'n vriendelijke blik ;) of omdat ik alleen op pad ga.. Daar ben ik nog niet achter haha.
Koya San is niet zo gemakkelijk te bereiken. Paar keer overstappen, met een 'cable car' de berg op en vervolgens met de bus voordat je eindelijk in het plaatsje bent. In deze plaats vind je meer dan 50 tempels. In veel van die tempels kun je ook overnachten. Ik heb ook een nachtje doorgebracht in een tempel bij de monniken. Wát een bijzondere ervaring! Ik heb drie ceremonies bijgewoond en een meditatiesessie. Ook mocht je actief deelnemen bij het bidden, in het Japans. Nou ik heb mijn best gedaan om alles zo goed mogelijk uit te spreken... Het waren hele mooie ceremonies. Tijdens het gebed van de monniken mag iedereen een voor een naar voren komen. Je zit dan op je knieën vooraan bij een grote kom, je buigt, pakt drie vingertipjes (tja wat is het?) van iets en gooit het op de smeulende ondergrond. Vervolgens spreek je voor jezelf je gebed uit, buigt weer en kruipt terug naar je plaats.
Ik heb ook een hele mooie avondceremonie meegemaakt op het grootste kerkhof van deze streek (200.000) graven. Tevens liggen hier mensen begraven met verschillende geloven, dat is op deze begraafplaats toegestaan. Deze ceremonie wordt eens per maand gehouden. Na een lange wandeling, met verhalen en bijgeloven in het Japans uitgelegd (ik liep naast een mevrouw die goed Engels sprak en dus alles voor me vertaalde), over het kerkhof met je lantaarntje kom je bij 'de geheime tempel'. Hier vindt de ceremonie plaats, heel speciaal.
Het eten werd, op gezette tijden, door een monnik naar je kamer gebracht. Not my cup of tea, maar alles over voor de ervaring hè!

Na dit bijzondere bezoek ben ik vertrokken naar Kobe, een uurtje van Osaka vandaan. Deze reis ging niet geheel gesmeerd haha, maar na een paar verschillende treinen, kwam ik uiteindelijk aan in Kobe. Even m'n hostel zoeken en de stad verkennen. Eigenlijk had ik geen puf meer, maar ik was ook hier maar voor 1 nacht. Leuke, bruisende stad. Beetje rondgeslenterd, wat gegeten, want na m'n ontbijt van rijst, tofu en soep van de monniken, had ik om 16 uur toch wel honger...

Alles weer ingepakt en richting Hiroshima voor twee nachten, waar ik bij Yuki heb gelogeerd. Een goede vriendin van Marina (meisje uit Tokyo). Overdag de stad verkend met Alex, Amerikaanse jongen die ik in Nara had ontmoet toen ik daar vertrok. We hebben de 'Bomb dome', het peace park en het museum bezocht. Pff, dat was even pittig, ondanks dat je wel het een en ander weet van de gebeurtenissen. Maar als je dan ter plekke bent, alle verhalen en foto's ziet, is het even extra slikken. Er zijn gewoon geen woorden voor om deze verschrikkelijke gebeurtenis te beschrijven. 140.000 doden, van het ene op andere moment is het 4000 graden en alles binnen een straal van 2 km verwoest. En nog maar niet te spreken over de jarenlange nasleep van ziektes en geboortes van kinderen met ernstige afwijkingen.
Na dit aangrijpende bezoek zijn we naar het kasteel gegaan. Deze is in 1951 opnieuw gebouwd. Het uitzicht bovenin de toren was mooi, voor de rest was het naar mijn mening 'te nieuw'. Bijvoorbeeld geen authentieke details zoals het kasteel in Matsumoto.
Daarna was het tijd om Yuki te gaan ontmoeten op het station. Wat een leuke meid! Ze spreekt erg goed Engels, omdat ze als kind drie jaar in Amerika heeft gewoond. We zijn 'okonomi-yaki' gaan eten in een lokaal tentje. Dit is een soort pannenkoek gevuld met noodles, groenten en vlees, op een speciale manier bereidt op de bakplaat (zie foto). Super lekker en heel gezellig. Yuki was blij verrast over mijn eetkunsten met de stokjes :-) Ze woont overigens middenin het centrum in een klein appartementje. M'n bedje lag al gespreid op de grond, how sweet!

Dag twee naar Miyajima Island geweest met Alex. Xavier (ook USA) ging vandaag ook met ons mee. Na tram, trein en ferry kwamen we aan op het prachtige eiland. We hebben een pittige wandeling van ruim 2 uur gedaan naar de top van de berg. De mooie natuur en het zonnetje maakten alles goed. Eenmaal weer beneden in het centrum rondgeslenterd, wat lekkernijen geproefd en met de boot weer terug. Yuki heeft me wederom meegenomen voor een typisch Japans diner. Wanneer Japanners met vrienden gaan eten en drinken noemen ze dat 'izakaya'. Je bestelt verschillende kleine gerechtjes die je met elkaar deelt. Ik heb haar de vrije hand gegeven en wat hebben we gesmuld!

Ik ben vandaag aangekomen in Kinosaki voor twee nachten, een plaats dat bekend staat om de onsen (Japanse baden en sauna's). Er zijn hier 7 verschillende onsen. Hier ontmoet ik Laura en Adam weer, gezellig.

Na deze twee dagen ga ik zaterdag terug naar Osaka, omdat ik zondag naar Taiwan vlieg.

Japan is een land vol schatten en het heeft mijn hart toch wel een beetje heeft gestolen. Ik had hier nog veel meer tijd kunnen en willen doorbrengen, er valt nog steeds zoveel te zien en te ontdekken. Al denk ik wel dat ik de tijd goed heb gebruikt en de afgelopen maand veel heb gezien! Het was apart om weer helemaal op mezelf aangewezen te zijn. Alle beslissingen moet je zelf nemen, route plannen, zorgen dat je op de plaats van bestemming komt en uiteraard het non-stop bepakt en bezakt weer verder trekken. Heel gaaf, maar soms ook wel vermoeiend.
Wat heb ik veel lieve mensen ontmoet en veel bijzondere dingen gezien en meegemaakt. De Japanners zijn schatten van mensen: ontzettend aardig, geduldig, beleefd, netjes en respectvol. Mensen staan bijvoorbeeld achter elkaar in een rij bij het instappen in de trein of tram.. Dat zie ik in Nederland niet zo snel gebeuren. Het is hier héél veilig en lang niet zo duur als vele mensen denken (ik snap niet dat Japan deze naam heeft). Het is overal super schoon, je kunt hier heerlijk eten, cultuur en natuur zijn volop aanwezig, kortom: er is voor ieder wat wils!

Veel liefs vanuit het prachtige Japan!



Ps: ありがとうございます。/ arigato gozaimas, oftewel heel erg bedankt voor de vele mensen die mijn verhalen na ruim 8 maanden nog steeds met interesse volgen en me ook nog eens zoveel leuke berichtjes sturen, dat doet me erg goed!