De politie op je hielen...

Lieve allemaal,

Allereerst bedankt voor al jullie lieve berichten n.a.v. mijn vorige verslag. Het doet me erg goed dat er zoveel mensen met mij en mijn familie meeleven!

Twee weken geleden is mijn nieuwe avontuur in Indonesië begonnen. Ik heb Valeria op het vliegveld in Jakarta opgewacht.

Voor degenen die niet weten wie Val is: 33 jaar, geboren in Argentinië en woont al 9 jaar in Barcelona. Ik heb haar drie jaar geleden tijdens m'n reis in Vietnam leren kennen. Zij is vanaf februari aan haar wereldreis begonnen. Ze vroeg me in december of ik misschien samen met haar door Azië wilde gaan reizen, dus vandaar dat we hebben afgesproken om te meeten in Indonesië, gewoon omdat het kan ;-)

De eerste 3 nachten hebben we gelogeerd bij de tante van Tamara (Australische meid waar ik ook gelogeerd heb). Tante Erin woont heel luxe! Wow, dat was even thuiskomen. Ieder een eigen kamer, kingsize bed en eigen badkamer! Eigen chauffeur, lekker eten en ondertussen een planning maken voor de komende maand. We zijn er inmiddels achtergekomen dat we beter van tevoren al wat dingen hadden kunnen plannen en uitzoeken, want het rondreizen in Indonesië is makkelijker gezegd dan gedaan. Voordat je ergens bent, ben je veel tijd kwijt, heb je verschillende vervoersmiddelen nodig en het kost meer geld dan verwacht. Kortom... Het is een groot avontuur!

We zijn per trein afgereisd naar Yogyakarta, zo'n 8 uurtjes hobbelen. Nu kregen we pas een idee van Indonesië, de mensen, de natuur en de cultuur. Van de mooie uitzichten over de rijstvelden, bergen en mensen die tot hun middel in het water staan te ploeteren voor hun oogst, tot het gevecht om een taxi en de prijs die de mensen willen hebben. Chauffeurs die je letterlijk meetrekken naar de 'taxi', soms een gewone auto... NOT! Op naar de accommodatie, die eerlijk gezegd toch ietwat tegenviel. Erg warm hokje, wel redelijk schoon, gedeelde douche en wc in een.. Ik moest wel even acclimatiseren. Zeker na Japan, waar alles zo goed geregeld is, mensen kalm zijn en netjes op hun beurt wachten en waar alles brandschoon is. En de toiletten hier.. Ik zal het jullie besparen haha. In Yogyakarta hebben we veel mooie dingen gezien. Zonsopgang bij Borobudur, het enorme tempelcomplex dat daar ook in de buurt lag en uiteraard nog een ander tempelcomplex: Prambanan. Veel van deze tempels waren door aardbevingen toch wel erg aangetast jammer genoeg.

Op naar Kalimantan, naar de plaats Balikpapan. Vanuit hier wilden we graag naar de orang-oetans. We hoorden van de secretaresse van tante Erin, dat we dan het beste naar deze stad kon vliegen. Zo gezegd zo gedaan. Het bleek echter onmogelijk om vanuit deze stad naar de orang-oetans te gaan. Het heeft ons heel wat uurtjes zoekwerk gekost, zelfs met hulp van de politie! We hadden op internet geen directe vluchten kunnen vinden, dan misschien per bus dachten we.. We vroegen in een piepklein politiekantoortje de weg naar het busstation. Nou, twee buitenlandse meiden die hulp nodig hebben... Binnen no-time waren we omsingeld door agenten. We kregen een lift en begeleiding van maar liefst drie agenten. Alsof we doorgaans nog niet genoeg aandacht krijgen, viel het hele busstation stil toen we naar met zwaailichten arriveerden en uitstapten met drie agenten... 1 agent voor ons, twee achter ons haha. We kregen uiteraard voorrang en ook het complete team op het busstation stond voor ons klaar. Optie: 40 uur per bus... Nou nee, bedankt. De hoofdagent vroeg of we misschien naar het vliegveld wilden om daar nog te kijken voor een vlucht. Uhm.. Ja is goed. Het was zeker een uur rijden. Na 3-bijna-aanrijdingen arriveerden we, uiteraard met zwaailichten, op het vliegveld. Ook daar hadden we uiteraard bekijks en voorrang bij alle counters. Ook hier geen geluk, het kostte ons minimaal twee vluchten en veel geld, dus helaas! We werden netjes teruggebracht naar het centrum waar we ons team vriendelijk hebben bedankt.

Volgende ochtend bepakt en bezakt naar het vliegveld om een andere vlucht te boeken. Waarheen? Dat wisten we nog niet, als we hier maar weg konden. We hadden in een vreselijk hotel geslapen, dus we waren wel klaar met Balikpapan hihi. We vlogen die middag naar Lombok, met een stop in Surabaya. We verbleven in een leuke homestay in Senggigi en hebben voor het eerst kunnen chillen op een Indonesisch strand.
Ook hebben we hier onze plannen voor de komende tien dagen gemaakt en alles al geregeld :-): Trawangan, een van de Gili-eilanden en vervolgens een 5 daagse boottocht naar onder andere Flores en Komodo.

Vannacht is ons laatste nachtje hier op Trawangan. Een toeristisch eiland met verschillende stranden, vele barretjes en lekker eten. Hier rijden geen motorvoertuigen, je ziet hier alleen fietsen en paard en wagens. En dat laatste staat me helemaal niet aan als grote dierenvriend. Sommige paardjes zullen het vast goed hebben, maar ik heb er ook heel wat gezien die er slecht aan toe zijn (kreupel, mager, te klein voor die grote kar die ook nog eens te zwaar beladen is). En dan heb je nog van die (sorry dat ik het zo zeg) stomme toeristen die het wel een goed idee vinden om dat veel te kleine paardje hun en hun bagage van A naar B te laten brengen. Ik kan daar met m'n hoofd niet bij. Soms zakken paardjes door hun benen en dan nog stappen ze in?! Ook worden de paardjes gebruikt om bijvoorbeeld voorraad voor winkeltjes en bouwmaterialen rond te brengen. Ik ben hier vijf dagen, maar ik kan er niet aan wennen..
Verder hoor je hier meerdere keren per dag de diensten in de moskee, de gebeden en zang worden door enorme luidsprekers over het eiland verspreid, wel apart.
We hebben weinig uitgevoerd hier, rondgelopen, strandjes bezocht en lekker gegeten.

Morgenvroeg gaan we met de boot terug naar Senggigi (Lombok), vanwaar ons 5-daagse bootavontuur gaat beginnen. We slapen op het dek en er is geen douche.. Ja misschien 's nachts, als het regent ;-) Dat zal me weer wat worden!

Liefs Esther xx


...Meer foto's volgen nog, fotoruimte is vol...