AMAZING Jungle Tour Bukit Lawang!!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
13 Juni 2014 | Indonesië, Sumatra
Wowwww ik moet jullie even updaten over mijn weekje in Bukit Lawang in Sumatra (Indonesië).
Vanaf het vliegveld was het zo'n 4,5 uur rijden naar Bukit Lawang. Onze chauffeur vond het ook ietwat lang en begon in slaap te vallen. Niet tof... Onverlichte en onverharde wegen met bochten en kuilen. Wij hem maar flink aan de praat gehouden. We arriveerden rond 22 uur in Bukit Lawang waar Lilik (een guide), ons al stond op te wachten samen met Thomas (hoofdgids).
Nog een wandeling naar onze guesthouse en kennismaken met de rest van de crew. Wat een gezellige en lieve mensen! Ze nemen je meteen op 'in de familie'.
Zondag rustig dagje, dorpje verkend. Er stroomt een grote rivier doorheen, waardoor je alles kunt bereiken met diverse hangbruggen. Ze zagen er niet allemaal even betrouwbaar uit. Maar mijn motto is altijd: als de lokale bevolking hier dagelijks tientallen keren oversteekt, soms zelfs met scooter (?!) zal ik het ook wel overleven ;-). Het weekend is trouwens de dag van de families. Ze zijn de hele dag in de weer met raften op hun rubberbanden. Super leuk om te observeren. Menig keer uitgenodigd om mee te gaan overigens.
Maandag was het tijd om aan de trekking te gaan beginnen. Helaas waren Val en ik de enigen die de drie daagse hike wilden doen. Dus konden we mee met de tweedaagse trekking. We hebben vandaag zo'n 7,5 uur gelopen, heerlijk! Veel verschillende aapjes gezien, o.a. witte en zwarte gibbons (schijnt heel bijzonder te zijn, komen ze normaal eens in de 50 trekkingen tegen!). Na 45 minuten zagen we de eerste orang oetans. Wat een mooie beesten, geweldig gewoon. Er leven hier veel wilde orang oetans, maar ook een aantal die zijn gered uit de handen van de mens. Nadat ze zijn gekeurd in het opvangcentrum worden ze losgelaten in het wild. Dat kan, omdat de orang oetan alleen leeft en niet in groepen. De gidsen kennen een aantal van die orang oetans. De teruggeplaatste orang oetans hebben ook namen en zijn niet zo mensenschuw. De wilde orang oetans, blijven verder van je af, maar lijken niet echt bang te zijn.
Zo hebben wij het geluk gehad om Suma en Jackie te ontmoeten. Suma is een vrouwtje met een baby'tje van ongeveer 6 maanden. Zij was wel oplettend en de guides hielden haar nauwlettend in de gaten, want ze kan nog wel eens pittig uit de hoek komen. Val en ik zijn met een van de guides achtergebleven, om haar even in alle rust te kunnen observeren. Zo kwam het dat de rest van de groep (5 mensen) met de andere guide al vertrok. Na een minuutje of 10 zijn wij ook weer gaan lopen. Totdat Val riep dat er een orang oetan achter haar aan kwam gerend. Ik schrok wel even, want we hadden gehoord van Mina, die niet aarzelt en al heel veel mensen heeft aangevallen en gebeten. Lilik riep meteen dat het goed was, het was Jackie. De liefste orang oetan die je maar kunt tegenkomen. LUCKY WE!! Ze aarzelde geen moment en greep mijn hand en trok me naast zich op de grond. Ze vroeg Lilik meteen om wat te eten. Tja, de teruggeplaatste orang oetans weten niet beter als dat ze eten van mensen krijgen, zo zijn ze immers opgegroeid. Je moet het zien als een lekkernijtje. Het is niet zo dat ze dagelijks gevoerd worden, nee ze moeten helemaal voor zichzelf zorgen. Jackie heeft ook een baby'tje van 8 maanden oud. Zij speelde er flink op los. Ze slingerde van boom naar boom en kwam af en toe eens bij mama kijken. Wij konden het baby'tje ook aaien en aanraken. Ik kon wel huilen van geluk, wat een bijzonder moment. Op een gegeven moment ging Jackie met ons aan de wandel. Ze greep ieder van ons bij een arm en daar gingen we, als een familie die door de jungle wandelt. Wij aan weerszijden van Jackie en de kleine al springend en slingerend om ons heen. Even verderop was moeders moe en ging weer zitten, tussen ons in en ze greep ons stevig vast. We hebben wel een half uur zo met haar doorgebracht. Ongelofelijk en bijna onbeschrijfelijk. De foto's zeggen misschien nog meer dan mijn woorden...
Daarna was het tijd om de laatste kilometers te lopen naar ons tentje aan de rand van de rivier, waar we ons met ons zeepje gewassen hebben. Er was overheerlijk gekookt en tijdens de hevige onweersbui hebben we gezellig gegeten en hilarische spelletjes gespeeld in een van de tenten. De volgende dag zijn we lekker gaan zwemmen in de rivier, van rotsen afgesprongen in de stroming en ons onder een waterval gewassen. Toen was het tijd om ons boeltje te pakken en al raften in de treintje van rubberbanden terug te raften naar het dorp.
De rest van de dagen hebben we lekker rondgezworven in het dorpje. Ik voelde me hier helemaal thuis. Back to basic, in the middle of nowhere, waar iedereen tevreden is met kleine dingen in het leven. Elke avond met de lokalen aan de rivier zitten, kampvuurtje, gitaar, handtrom, erbij en een handgeschreven songtekstenboek, onwijs gezellig!
Het was een heerlijke week, die veel te snel is omgevlogen. Ik had hier zo een paar weken kunnen blijven, wat een hartverwarmend welkom hebben we gehad, iedereen was zo lief en zo echt. Geweldig gewoon.
Vanochtend weer aangekomen in Kuala Lumpur, om 10:30 uur eindelijk in bedje, maar niet kunnen slapen.. Vanavond maar wat eerder naar bed, want om 3:45 moeten we alweer vertrekken richting het vliegveld. Morgenvroeg vliegen we namelijk naar Cambodja!
Hopelijk heb ik mijn avonturen een beetje goed onder woorden kunnen brengen!
Veel liefs en een dikke kus,
Esther
Vanaf het vliegveld was het zo'n 4,5 uur rijden naar Bukit Lawang. Onze chauffeur vond het ook ietwat lang en begon in slaap te vallen. Niet tof... Onverlichte en onverharde wegen met bochten en kuilen. Wij hem maar flink aan de praat gehouden. We arriveerden rond 22 uur in Bukit Lawang waar Lilik (een guide), ons al stond op te wachten samen met Thomas (hoofdgids).
Nog een wandeling naar onze guesthouse en kennismaken met de rest van de crew. Wat een gezellige en lieve mensen! Ze nemen je meteen op 'in de familie'.
Zondag rustig dagje, dorpje verkend. Er stroomt een grote rivier doorheen, waardoor je alles kunt bereiken met diverse hangbruggen. Ze zagen er niet allemaal even betrouwbaar uit. Maar mijn motto is altijd: als de lokale bevolking hier dagelijks tientallen keren oversteekt, soms zelfs met scooter (?!) zal ik het ook wel overleven ;-). Het weekend is trouwens de dag van de families. Ze zijn de hele dag in de weer met raften op hun rubberbanden. Super leuk om te observeren. Menig keer uitgenodigd om mee te gaan overigens.
Maandag was het tijd om aan de trekking te gaan beginnen. Helaas waren Val en ik de enigen die de drie daagse hike wilden doen. Dus konden we mee met de tweedaagse trekking. We hebben vandaag zo'n 7,5 uur gelopen, heerlijk! Veel verschillende aapjes gezien, o.a. witte en zwarte gibbons (schijnt heel bijzonder te zijn, komen ze normaal eens in de 50 trekkingen tegen!). Na 45 minuten zagen we de eerste orang oetans. Wat een mooie beesten, geweldig gewoon. Er leven hier veel wilde orang oetans, maar ook een aantal die zijn gered uit de handen van de mens. Nadat ze zijn gekeurd in het opvangcentrum worden ze losgelaten in het wild. Dat kan, omdat de orang oetan alleen leeft en niet in groepen. De gidsen kennen een aantal van die orang oetans. De teruggeplaatste orang oetans hebben ook namen en zijn niet zo mensenschuw. De wilde orang oetans, blijven verder van je af, maar lijken niet echt bang te zijn.
Zo hebben wij het geluk gehad om Suma en Jackie te ontmoeten. Suma is een vrouwtje met een baby'tje van ongeveer 6 maanden. Zij was wel oplettend en de guides hielden haar nauwlettend in de gaten, want ze kan nog wel eens pittig uit de hoek komen. Val en ik zijn met een van de guides achtergebleven, om haar even in alle rust te kunnen observeren. Zo kwam het dat de rest van de groep (5 mensen) met de andere guide al vertrok. Na een minuutje of 10 zijn wij ook weer gaan lopen. Totdat Val riep dat er een orang oetan achter haar aan kwam gerend. Ik schrok wel even, want we hadden gehoord van Mina, die niet aarzelt en al heel veel mensen heeft aangevallen en gebeten. Lilik riep meteen dat het goed was, het was Jackie. De liefste orang oetan die je maar kunt tegenkomen. LUCKY WE!! Ze aarzelde geen moment en greep mijn hand en trok me naast zich op de grond. Ze vroeg Lilik meteen om wat te eten. Tja, de teruggeplaatste orang oetans weten niet beter als dat ze eten van mensen krijgen, zo zijn ze immers opgegroeid. Je moet het zien als een lekkernijtje. Het is niet zo dat ze dagelijks gevoerd worden, nee ze moeten helemaal voor zichzelf zorgen. Jackie heeft ook een baby'tje van 8 maanden oud. Zij speelde er flink op los. Ze slingerde van boom naar boom en kwam af en toe eens bij mama kijken. Wij konden het baby'tje ook aaien en aanraken. Ik kon wel huilen van geluk, wat een bijzonder moment. Op een gegeven moment ging Jackie met ons aan de wandel. Ze greep ieder van ons bij een arm en daar gingen we, als een familie die door de jungle wandelt. Wij aan weerszijden van Jackie en de kleine al springend en slingerend om ons heen. Even verderop was moeders moe en ging weer zitten, tussen ons in en ze greep ons stevig vast. We hebben wel een half uur zo met haar doorgebracht. Ongelofelijk en bijna onbeschrijfelijk. De foto's zeggen misschien nog meer dan mijn woorden...
Daarna was het tijd om de laatste kilometers te lopen naar ons tentje aan de rand van de rivier, waar we ons met ons zeepje gewassen hebben. Er was overheerlijk gekookt en tijdens de hevige onweersbui hebben we gezellig gegeten en hilarische spelletjes gespeeld in een van de tenten. De volgende dag zijn we lekker gaan zwemmen in de rivier, van rotsen afgesprongen in de stroming en ons onder een waterval gewassen. Toen was het tijd om ons boeltje te pakken en al raften in de treintje van rubberbanden terug te raften naar het dorp.
De rest van de dagen hebben we lekker rondgezworven in het dorpje. Ik voelde me hier helemaal thuis. Back to basic, in the middle of nowhere, waar iedereen tevreden is met kleine dingen in het leven. Elke avond met de lokalen aan de rivier zitten, kampvuurtje, gitaar, handtrom, erbij en een handgeschreven songtekstenboek, onwijs gezellig!
Het was een heerlijke week, die veel te snel is omgevlogen. Ik had hier zo een paar weken kunnen blijven, wat een hartverwarmend welkom hebben we gehad, iedereen was zo lief en zo echt. Geweldig gewoon.
Vanochtend weer aangekomen in Kuala Lumpur, om 10:30 uur eindelijk in bedje, maar niet kunnen slapen.. Vanavond maar wat eerder naar bed, want om 3:45 moeten we alweer vertrekken richting het vliegveld. Morgenvroeg vliegen we namelijk naar Cambodja!
Hopelijk heb ik mijn avonturen een beetje goed onder woorden kunnen brengen!
Veel liefs en een dikke kus,
Esther
-
13 Juni 2014 - 16:23
Inge:
Wow. maedje, wat een bijzondere ervaring!! Echt super!
-
13 Juni 2014 - 16:28
Jo:
Hoi meisje,
Wat weer een ervaring. Het lijkt me ook zeer indrukwekkend, als ze zo op je afkomen.
Wat maak je toch allemaal mee....... Fantastisch. Geniet ervan.
Groetjes Jo -
13 Juni 2014 - 17:10
Rob, Immy & Finn:
Wauw wat een ervaring. Mooie foto's.
Geniet er nog van.
kussies van ons
Dikke knuffel van diene greumel -
14 Juni 2014 - 01:05
Truusje:
Wat een mooie reportage heb je ervan gemaakt en daarna nog die foto's, je geniet er echt van en gelijk heb je, dit is heel bijzonder.nog veel plezier, Harry en Truusje -
16 Juni 2014 - 21:24
Gerry:
hoi Esther
geweldig wat schattig mama en baby gorilla
hebben jullie toch maar weer meegemaakt
het gaat nu snel op het einde van je groot avontuur
jou droom is uitgekomen.
geniet lekker in camdodja
samen met Vallerie
gr en tot het volgende verslag
ome Gerrit tante Gerry *
dikke poot Boris -
18 Juni 2014 - 19:49
Joyce:
Wauuuwww echt super gaaf meis!
Hier wil ik echt alles over horen als je terug bent..super mooi
Geniet nog meis!
Dikke kus -
01 Juli 2014 - 04:12
Daphne:
Schitterend! Ontroerend om te lezen!! Weer een unieke ervaring voor je! X -
02 Juli 2014 - 15:15
Tante Annie :
Late reactie van ons, weer op vakantie geweest!
Wat een belevenis Esther wat was ik daar graag bij geweest. Schitterend, ontroerend lijkt me. Dat je zo iets met de orang oetans mag meemaken is wel heel bijzonder. -
03 Juli 2014 - 05:19
Marion & Ricky :
Back to basic ....! Heerlijk is dat ....wat een verhaal weer!
Wat een mega ervaring ...!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
